زشت‌خو

کلمه "زشت‌خو" در زبان فارسی به معنای افرادی است که ظاهر یا اخلاق ناخوشایندی دارند. برای استفاده درست از این کلمه و نگارش صحیح آن، توجه به نکات زیر مفید است:

1. نوشتار: "زشت‌خو" به صورت صحیح با مادر "زشت" و پسوند "خو" نوشته می‌شود و باید دقت شود که "خو" به هم می‌چسبد و از نظر معنی به مفهوم "نوع رفتار یا خصوصیتی" اشاره دارد.

2. تلفظ: این کلمه به صورت "زشت‌خو" با تأکید بر بخش اول آن تلفظ می‌شود.

3. قواعد صرفی و نحوی:

   • "زشت‌خو" یک اسم مرکب است و می‌تواند به عنوان صفت برای توصیف افراد یا اشیا استفاده شود.
   • می‌توان این کلمه را در جملاتی که به توصیف شخصیت یا ظاهر فرد می‌پردازند به کار برد. مثلاً: "او فردی زشت‌خو است که دیگران را می‌آزارد."

4. پیامدهای معنایی: استفاده از این کلمه می‌تواند بار منفی داشته باشد و به همین دلیل بهتر است در زمینه‌ای مناسب و با احتیاط به کار رود.

5. زبان محاوره و رسمی: در زبان محاوره‌ای ممکن است معانی یا هم‌معنی‌های دیگری نیز برای آن وجود داشته باشد، اما در زبان نوشتاری و رسمی، به معنای اصلی و مشخص خود پایبند بمانید.

با رعایت این نکات، می‌توانید به درستی و با دقت از کلمه "زشت‌خو" در نوشتار و گفتار خود استفاده کنید.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "زشت‌خو" در جمله آورده شده است:

1. هرچند ظاهر او زشت‌خو بود، اما شخصیتش بسیار دوست‌داشتنی و مهربان بود.
2. در داستان، شخصیت زشت‌خو به عنوان نمادی از قضاوت نادرست مردم درباره‌ی دیگران معرفی شده است.
3. او همیشه از زشت‌خو بودن خود ناراضی بود و سعی می‌کرد با رفتارهای خوب خود، نظر دیگران را جلب کند.
4. زشت‌خو بودن نه تنها به ظاهری نامناسب اشاره دارد، بلکه ممکن است به درون‌مایه‌ی منفی نیز مربوط شود.

اگر سوال دیگری دارید یا نیاز به مثالی دیگر دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!