زشت‌رو

کلمه "زشت‌رو" در زبان فارسی به معنای شخصی است که چهره‌ای ناپسند دارد. در بررسی این واژه از نظر قواعد فارسی و نگارشی، نکات زیر قابل توجه است:

1. ترکیب: "زشت‌رو" یک واژه مرکب است که از دو بخش تشکیل شده: "زشت" و "رو". این نوع ترکیب در زبان فارسی متداول است و برای توصیف ویژگی‌های ظاهری یا شخصیتی افراد و اشیاء به کار می‌رود.

2. نوشتار: در نوشتن "زشت‌رو"، حتماً باید خط تیره (-) بین دو بخش (زشت و رو) قرار داده شود. این خط تیره نشان‌دهنده این است که دو واژه به هم متصل شده و یک مفهوم جدید را تشکیل می‌دهند.

3. نقطه‌گذاری: استفاده از کلمه "زشت‌رو" در جملات نیاز به قواعد نقطه‌گذاری صحیح دارد. به عنوان مثال:

   • "او یک زشت‌رو نیست، بلکه انسانی باصفات و بااخلاق است."

4. قیدی و صفاتی: در متن‌های توصیفی، می‌توان از واژه‌های قید و صفت برای بهتر بیان کردن مفهوم "زشت‌رو" استفاده کرد. به عنوان مثال: "زشت‌رویی" و "زشت‌رو بودن".

5. سابقه تاریخی و اجتماعی: این واژه از نظر فرهنگی ممکن است بار معنایی منفی داشته باشد، بنابراین در استفاده از آن باید بهcontext(سیاق) جمله دقت شود و از توهین به دیگران پرهیز شود.

با رعایت این قواعد و نکات، می‌توان به درستی از کلمه "زشت‌رو" در نوشتار و گفتار استفاده کرد.

1. زشت‌رو بودن هیچ مشکلی ندارد، زیرا شخصیت و رفتار ماست که اهمیت بیشتری دارد.
2. او با وجود اینکه زشت‌رو بود، همیشه با لبخند و مهربانی به دیگران نزدیک می‌شد.
3. در داستان، زشت‌رو به عنوان قهرمان اصلی شناخته شد و نشان داد که زیبایی ظاهری همیشه مناسب نیست.