زمهریر

کلمه "زمهریر" در زبان فارسی به معنای سرما و سرمای شدید است. این کلمه دارای برخی قواعد نگارشی و دستوری است که در زیر به آنها اشاره می‌شود:

1. نحوه نوشتار: "زمهریر" به صورت "زمهریر" نوشته می‌شود و نباید به اشتباه "زمه‌ریر" یا اشکال دیگر نوشته شود.

2. تکیه: در تلفظ این کلمه، تکیه بر بخش نخست آن است: زَه مَهرِیر.

3. تبدیل به صفت: این کلمه می‌تواند به عنوان صفت به کار رود. به عنوان مثال، می‌توان گفت "شب زمهریر"، به معنای شبی سرد و یخبندان.

4. ترکیب با دیگر کلمات: "زمهریر" می‌تواند با کلمات دیگر ترکیب شود. مثلاً "دوری از زمهریر" یا "هوا زمهریر است".

5. استفاده در شعر و ادبیات: کلمه "زمهریر" در شعر فارسی به عنوان یک توصیف شاعرانه از سردی و سختی به کار می‌رود و به خوبی جوی سرد و یخ‌بندان را القا می‌کند.

با رعایت این نکات می‌توان به درستی از کلمه "زمهریر" در نوشتار و گفتار استفاده کرد.

البته! در اینجا چند مثال برای استفاده از کلمه "زمهریر" در جمله آورده شده است:

1. در شب‌های زمهریر زمستان، باد سردی تمام شهر را نفوذ می‌کند.
2. او در کوهستان، میان زمهریر برف و سرما، به دنبال پناهگاهی مطمئن بود.
3. زمهریر سوزان هوا به قدری طاقت‌فرسا بود که هیچ‌کس قادر به بیرون رفتن از خانه نبود.
4. در روزهایی که زمهریر بر بالای شهر حاکم بود، خانواده‌ها کنار شومینه گرد هم می‌آمدند تا گرما بگیرند.
5. رنگ چهره‌اش در زمهریر سرما به کبودی گرایید و به سرعت به داخل خانه برگشت.

اگر مثال‌های بیشتری نیاز دارید، بفرمایید!