زمین‌گیر

کلمه "زمین‌گیر" در زبان فارسی به معنای شخصی است که به دلیل ناتوانی یا بیماری قادر به حرکت و فعالیت نیست و به نوعی به واژه‌ای توصیفی تبدیل شده است. در ادامه، به برخی از قواعد و نکات نگارشی مرتبط با این کلمه اشاره می‌کنیم:

1. نوشتار ترکیبی: "زمین‌گیر" یک واژه ترکیبی است که از دو جزء "زمین" و "گیر" تشکیل شده است. در نگارش این کلمه، باید از نیم فاصله (یعنی خط فاصله) استفاده کرد تا نشان دهنده‌ی ترکیب دو واژه باشد.

2. نکات دستوری:

   • این کلمه به عنوان صفت به کار می‌رود و می‌تواند به تنهایی یا به همراه اسم‌های دیگر در جملات استفاده شود.
   • باید توجه داشت که این واژه به صورت زنانه یا مردانه به کار نمی‌رود و به طور عمومی برای بیان حالتی از ناتوانی استفاده می‌شود.

3. جملات مثال: برای درک بهتر می‌توان مثال‌هایی از کاربرد کلمه "زمین‌گیر" در جملات فارسی آورد:

   • او به دلیل بیماری شدید زمین‌گیر شده است.
   • زندگی زمین‌گیرها نیازمند حمایت‌های ویژه است.
4. توجه به احترام: در استفاده از این کلمه، به حساسیت‌های اجتماعی و انسانی پیرامون ناتوانی توجه کنید. استفاده نامناسب یا به شکل تحقیرآمیز از این واژه می‌تواند ناپسند باشد.

با رعایت این نکات، می‌توانید به‌درستی از کلمه "زمین‌گیر" استفاده کنید.

1. پس از انجام عمل جراحی، او به مدت چند هفته زمین‌گیر شد و نتوانست از خانه خارج شود.
2. بیماری حاد او باعث شد که به طور موقت زمین‌گیر شود و نیاز به مراقبت‌های ویژه پیدا کند.
3. زمین‌گیر شدن یکی از مشکلاتی است که بسیاری از سالمندان با آن مواجه می‌شوند و نیاز به حمایت دارند.