کلمه "ژاژخایی" در زبان فارسی به معنای سخن‌چینی، غیبت‌‌گویی یا بیان ناپسند و بی‌پایه درباره‌ی دیگران است. این واژه در حکم یک اسم است و در متون ادبی و محاوره‌ای به کار می‌رود. برای استفاده صحیح و نگارشی از این کلمه، باید به چند نکته توجه داشت:

1. نحو و ساختار جمله: این کلمه معمولاً به عنوان اسم مفعول یا اسم فاعل در جملات استفاده می‌شود. مثلاً:

   • او همیشه درباره‌ی دیگران ژاژخایی می‌کند.
   • باید از ژاژخایی پرهیز کرد.

2. نکات نگارشی:

   • نام "ژاژخایی" باید با "ژ" نوشته شود و دقت در املای آن ضروری است.
   • در صورت استفاده از این کلمه در متون رسمی یا ادبی، می‌توان آن را با حروف عطف و سایر اجزای جمله به درستی ترکیب کرد.

3. استفاده در متن‌های رسمی و غیررسمی: این کلمه بیشتر در متن‌های غیررسمی و محاوره‌ای استفاده‌ می‌شود و ممکن است در متون رسمی کمتر به کار رود.

4. جایگزین‌ها: برای تنوع در نوشتار می‌توان از کلماتی مانند "غیبت"، "سخن‌چینی" یا "حرف‌پراکنی" به جای این کلمه استفاده کرد.

5. نکات فرهنگی: توجه داشته باشید که استفاده از این کلمه ممکن است بار منفی داشته باشد و در گفتگو به عنوان یک رفتار ناپسند تلقی شود.

با رعایت این نکات، می‌توان از کلمه "ژاژخایی" به طور صحیح و مؤثر در نوشتار و گفتار فارسی استفاده کرد.

1. در میان دوستانش، همیشه از او به خاطر ژاژخایی و شوخی‌هایش یاد می‌شود.
2. آن شب در جشن تولد، او با رفتارهای ژاژخایی خود، همه را به خنده واداشت.
3. ژاژخایی‌های او در جلسه‌های کاری باعث شد تا فضا کمی دوستانه‌تر شود.