کلمه "ساده‌دل" به معنای فردی است که دارای دلی ساده و بی‌آلایش است و به‌سادگی می‌تواند به دیگران اعتماد کند. در زبان فارسی، این کلمه دارای چند قاعده نگارشی و معنایی است:

1. نوشتن ترکیب‌های پیوسته: کلمه "ساده‌دل" به صورت پیوسته و با خط تیره نوشته می‌شود. خط تیره میان دو بخش این ترکیب نشان‌دهنده این است که هر دو بخش به‌صورت معنای واحد به هم متصل شده‌اند.

2. اضافه شدن صفت به اسم: "ساده" به عنوان صفت و "دل" به عنوان اسم به کار رفته است. در اینجا "ساده" ویژگی یا حالتی را به "دل" نسبت می‌دهد.

3. نقش معنایی: "ساده‌دل" معمولاً به معنای فردی است که با نیت و روحی ساده و بی‌ریا زندگی می‌کند. این واژه ممکن است در متون ادبی، اشعار، و گفتارهای روزمره به کار برود.

4. استفاده در جملات: "او فردی ساده‌دل است و به‌راحتی به دیگران اعتماد می‌کند." در این جمله، "ساده‌دل" نشان‌دهنده ویژگی شخصیتی فرد است.

5. درجه‌های مختلف: ممکن است از "ساده‌دل" در معانی متفاوت و در بافت‌های مختلف استفاده شود. به عنوان مثال، ممکن است به مثبت (زیرک و بی‌ریا) یا منفی (عدم احتیاط و اعتماد به همه) اشاره کند.

استفاده صحیح از این واژه و رعایت قواعد نگارشی آن به زیبایی و وضوح نوشته‌های شما کمک می‌کند.

البته! در اینجا چند جمله با کلمه "ساده‌دل" آورده شده است:

1. علی همیشه با افراد جدید با قلبی باز و ساده‌دل رفتار می‌کند.
2. او به خاطر اینکه ساده‌دل است، به راحتی به دیگران اعتماد می‌کند.
3. در داستان‌ها، شخصیت‌های ساده‌دل معمولاً به عنوان افرادی صادق و با نیت خوب معرفی می‌شوند.
4. رغم اینکه او ساده‌دل است، اما همیشه در انتخاب دوستانش دقت می‌کند.
5. سارا با این که ساده‌دل است، همیشه سعی می‌کند از تجربه‌هایش درس بگیرد.

امیدوارم این جملات کمک‌کننده باشند!