کلمه "سپهبدان" به معنای "افراد با رتبه سپهبدی" است و به‌عنوان یک اسم جمع استفاده می‌شود. در اینجا به قواعد نوشتاری و نگارشی مرتبط با این کلمه اشاره می‌شود:

1. نوشتن صحیح: "سپهبدان" به صورت صحیح و وفق با قواعد فارسی نوشته شده است. بهتر است از استفاده از علائم و حروف اضافی پرهیز کرد.

2. جمع بستن: "سپهبد" به معنای "فرمانده نیروهای نظامی" است و با افزودن "ان" به آن به جمع تبدیل می‌شود. بنابراین، "سپهبدان" به معنای چندین سپهبد است.

3. استفاده در جملات: این کلمه معمولاً در جملات رسمی یا تاریخی به کار می‌رود. به‌عنوان مثال: "سپهبدان ارتش در مراسم صبحگاه حضور داشتند."

4. قید و صفت: در صورت نیاز می‌توان به آن صفات و قیدهایی مانند "قدیم"، "مدرن" یا "برجسته" اضافه کرد. به‌عنوان مثال: "سپهبدان برجسته تاریخ ایران در این مراسم تجلیل شدند."

5. پرهیز از تکرار: در نوشتار بهتر است از تکرار مکرر آن در یک پاراگراف یا متن جلوگیری کرد و در صورت نیاز، به عبارات معادل یا ضمایر اشاره کرد.

شایان ذکر است که کلمات خاص و عناوین در نوشتار رسمی ممکن است نیاز به رعایت قواعد خاصی داشته باشند، بنابراین دقت در نگارش آن‌ها اهمیت دارد.

1. سپهبدان ارتش، نقش حیاتی در برنامه‌ریزی استراتژیک در جنگ‌ها دارند.
2. در زمان‌های گذشته، سپهبدان به عنوان فرماندهان برتر در میدان نبرد شناخته می‌شدند.
3. تاریخ ما یادآور فداکاری‌ها و شجاعت سپهبدان بزرگ این سرزمین است.