سپور

کلمه "سپور" در زبان فارسی به معنای گماشته یا نوکر و خادم است. در بررسی قواعد فارسی و نگارشی این کلمه، می‌توان به نکات زیر اشاره کرد:

1. نحوه نوشتن: کلمه "سپور" در فارسی به همین شکل نوشته می‌شود و از املای خاصی پیروی می‌کند.

2. تلفظ: تلفظ این کلمه به صورت "سپُر" است و باید به این نکته توجه داشته باشید که تلفظ صحیح واژه‌ها در فهم درست آنها اهمیت دارد.

3. مفرد و جمع:

   • مفرد: سپور
   • جمع: سپوران یا سپوران‌ها

4. کاربرد: این کلمه معمولاً به عنوان اسم اشاره به کسی دارد که وظیفه خدمت یا گماشتگی را برعهده دارد و در متون تاریخی، ادبی یا شعرهای کلاسیک فارسی به کار می‌رود.

5. نکات نگارشی:

   • در جملات فارسی، کلمات باید به درستی به هم پیوسته و جدا شوند. توجه به فاصله‌ها و نشانه‌های نگارشی (نقطه، ویرگول و ...) اهمیت دارد.
   • هنگام استفاده از کلمه "سپور" در جمله، باید به ساختار جمله و ارتباط آن با دیگر واژه‌ها دقت شود.
6. مثال‌های کاربردی:
   • "او به عنوان سپور در خانه‌ی پادشاه خدمت می‌کرد."
   • "سپوران پادشاه به دقت، دستورات او را اجرا می‌کردند."

با رعایت این نکات می‌توان از کلمه "سپور" به درستی و در بافت‌های مختلف استفاده کرد.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "سپور" در جمله آورده شده است:

1. در بازی فوتبال، تیم حریف به دلیل اسپورت بودن بازیکنانش، توانست سریع‌تر از ما به گل برسد.
2. این دوچرخه از نظر طراحی بسیار اسپورت و جذاب به نظر می‌رسد.
3. بازی‌های اسپورت همیشه طرفداران زیادی دارند و جذابیت خاصی به محیط می‌بخشند.
4. برای مسابقه، او یک لباس اسپورت انتخاب کرد تا در آن راحت‌تر باشد.

اگر نیاز به مثال‌های بیشتری دارید، بفرمایید!