ستیره

در زبان فارسی، "ستیره" به معنای خط تیره (–) است که در نگارش برای جدا کردن جملات، کلمات، یا توضیحات اضافی استفاده می‌شود. در زیر به برخی از قواعد و نکات نگارشی مربوط به استفاده از ستیره اشاره می‌شود:

1. استفاده در جملات: ستیره برای جدا کردن جملات یا عبارات مختلف در یک جمله به کار می‌رود. به عنوان مثال:

   • او به خانه آمد – اما در را باز نکرد.

2. توضیحات اضافی: ستیره می‌تواند برای معرفی توضیحات یا توضیحات بیشتر در داخل یک جمله استفاده شود:

   • درختان – سرو، کاج و بلوط – در این پارک وجود دارند.

3. فاصله: معمولاً بین ستیره و کلمات قبل و بعد آن فاصله نمی‌گذاریم. اما در برخی سبک‌ها، ممکن است فاصله بین ستیره و کلمه قبل یا بعد گذاشته شود.

4. تفکیک مطالب: برای تفکیک ایده‌های مختلف یا نقاط کلیدی در یک متن، می‌توان از ستیره استفاده کرد:

   • عوامل اصلی موفقیت شامل:
     • تلاش و کوشش – برنامه‌ریزی – همکاران مناسب.
5. شیوه نوشتاری: در متون رسمی و علمی، استفاده از ستیره باید با احتیاط و به طور صحیح انجام گیرد تا از ابهام جلوگیری شود.

همچنین، به یاد داشته باشید که در متون غیررسمی یا محاوره‌ای، استفاده از ستیره ممکن است به شیوه‌های متفاوت‌تری صورت گیرد.

1. در شب‌های تاریک، نور ماه ستیرۀ زیبایی را بر روی زمین می‌تاباند.
2. احساس می‌کنم که باید به ستیره‌های درونم پی ببرم و با آن‌ها کنار بیایم.
3. هر زمان که به ستیره‌های زندگی فکر می‌کنم، یاد خاطرات شیرین و تلخ می‌افتم.