سفله

کلمه "سفله" در زبان فارسی به معنی فردی پست، نادان یا بی‌ارزش استفاده می‌شود و در متون ادبی و گفتگوهای روزمره به کار می‌رود. در زیر برخی نکات نگارشی و قواعدی که مرتبط با این کلمه هستند ذکر شده است:

1. نوشتار صحیح: کلمه "سفله" به همین شکل نوشته می‌شود و سعی کنید حتماً این کلمه را درست بنویسید.

2. آوردن در جملات: این کلمه می‌تواند به عنوان اسم استفاده شود. به طور مثال:

   • "او پس از آنکه به سفله‌گی افتاد، دوستانش را از دست داد."

3. استفاده از صفات: می‌توانید از صفات برای توصیف "سفله" استفاده کنید. به عنوان مثال:

   • "سفله‌های اجتماع باید تحت آموزش و پرورش قرار گیرند."

4. نکات صرفی و نحوی: "سفله" یک اسم فردی است، بنابراین می‌توانیم از آن در جملات به عنوان فاعل یا مفعول استفاده کنیم:

   • "سفله‌ای که از دانش بی‌بهره است، نباید مورد احترام قرار گیرد."
5. بکار رفتن در متون ادبی: در ادبیات فارسی، این کلمه می‌تواند در شعر و نثر برای توصیف شخصیت‌ها یا وضعیت‌های خاص به کار رود.

به یاد داشته باشید که استفاده‌ی صحیح از کلمات و رعایت قواعد نگارشی اهمیت زیادی در بهبود کیفیت نوشتار دارد.

1. در میان جمع، او همواره به عنوان یک سفله شناخته می‌شد که هیچ‌کس نمی‌توانست به او اعتماد کند.
2. رفتارهای سفله‌وار او باعث شد تا دوستانش به سرعت از او فاصله بگیرند.
3. قصه از یک سفله شروع می‌شود که با ترفندهایش سعی در فریب دیگران داشت، اما در نهایت خودش گرفتار شد.