سیب‌زمینی یک کلمه مرکب است که از دو واژه «سیب» و «زمینی» تشکیل شده است. در نوشتار فارسی، این واژه طبق قواعد زیر نگارش می‌شود:

1. جداسازی و ترکیب: کلمات مرکب معمولاً به صورت یکجا نوشته می‌شوند. بنابراین «سیب‌زمینی» به صورت «سیب‌زمینی» و نه «سیب زمینی» نوشته می‌شود.

2. همزه: در این کلمه، همزه وجود ندارد و نیازی به اضافه کردن آن نیست.

3. تکیه کلام: هنگام تلفظ، تکیه کلام معمولاً بر روی بخش «زمی» قرار می‌گیرد.

4. استفاده از پیشوند‌ها و پسوند‌ها: در برخی موارد ممکن است بخواهیم به کلمه سیب‌زمینی پیشوند یا پسوندی اضافه کنیم، مثل «سیب‌زمینی‌ها» یا «سیب‌زمینی‌اش» که در این صورت قواعد نگارشی حفظ می‌شود.

5. نکات معنایی: ف

(به عنوان یک نام گیاهی، سیب‌زمینی به گیاهی از خانواده سولاناسه (تیره سیب‌زمینی‌ها) اشاره دارد که از آن برای تهیه غذا استفاده می‌شود.)

اگر سوال خاصی در مورد کاربرد این کلمه یا نکات نگارشی بیشتری دارید، خوشحال می‌شوم که کمک کنم.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "سیب‌زمینی" در جملات آورده شده است:

1. برای شام، تصمیم دارم سیب‌زمینی سرخ کرده تهیه کنم.
2. سیب‌زمینی یکی از مواد اصلی در تهیه خورش سیب‌زمینی است.
3. من همیشه سیب‌زمینی را با کمی نمک و فلفل می‌پزم.
4. در این فصل، سیب‌زمینی‌های تازه در بازار بیشتر دیده می‌شوند.
5. سیب‌زمینی یکی از سبزیجات محبوب در بسیاری از کشورهاست.

اگر به مثال‌های بیشتری نیاز دارید یا اطلاعات خاص‌تری می‌خواهید، بفرمایید!