کلمه "شاهنشاهی" از دو بخش "شاه" و "نشاهی" ساخته شده است. در زبان فارسی، هر کدام از این بخش‌ها دارای قواعد خاص خود هستند که در ترکیب آنها به شکل زیر عمل می‌شود:

1. معنی کلمه:

   • "شاه" به معنای پادشاه یا حاکم است.
   • "نشاهی" به معنای نظام یا رژیم است. بنابراین، "شاهنشاهی" به معنای نظام حکومت پادشاهی و سلطنت است.

2. نحوه نگارش:

   • کلمه "شاهنشاهی" با حروف فارسی و بدون فاصله بین اجزای کلمه نوشته می‌شود.
   • در استفاده‌های رسمی و نگارشی، بهتر است به قواعد فارسی توجه شود تا این کلمه به درستی به کار رود.

3. قواعد نحوی:

   • "شاهنشاهی" به عنوان یک اسم خاص، بسته به نوع جمله و ساختار آن می‌تواند به عنوان فاعل یا مفعول به کار رود.
   • به عنوان مثال: "شاهنشاهی ایران تاریخ طولانی دارد." (در اینجا "شاهنشاهی" فاعل است)

4. املا و نگارش:

   • این کلمه به صورت "شاهنشاهی" و نه "شاهنشاهي" یا "شاهنشاهی" (بدون حرف 'ی') نوشته می‌شود.
   • در نوشتارهای ادبی، تاریخی یا سیاسی معمولاً این کلمه به کار می‌رود.
5. هم‌نشینی و ترکیب:
   • این کلمه می‌تواند به عنوان صفت نیز در جمله‌ها ظاهر شود، مثلاً: "حکومت شاهنشاهی".

با رعایت این قواعد می‌توان از کلمه "شاهنشاهی" به شکل درست و مؤثر در نوشتار استفاده کرد.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "شاهنشاهی" آورده شده است:

1. دوران شاهنشاهی ساسانی یکی از دوره‌های درخشان تاریخ ایران به شمار می‌رود.
2. آثار باستانی به جای مانده از شاهنشاهی هخامنشی نشان‌دهنده‌ی عظمت این امپراتوری است.
3. در داستان‌های ملی ایران، شخصیت‌های مختلف به عنوان نماینده‌های شاهنشاهی معرفی می‌شوند.
4. شاهنشاهی پارسی نقش مهمی در فرهنگ و هنر جهان باستان ایفا کرده است.
5. سقوط شاهنشاهی قاجاریه باعث تغییرات اساسی در ساختار سیاسی ایران شد.

اگر نیاز به مثال‌های بیشتری دارید یا موضوع خاصی مد نظر شما است، لطفاً بفرمائید!