کلمه "شراب‌دار" ترکیبی است از دو جز: "شراب" و "دار". در فارسی، این نوع ترکیب‌ها معمولاً به طور خاصی مورد استفاده قرار می‌گیرند و قواعد خاصی دارند:

1. ترکیب اضافه: "شراب‌دار" از نوع ترکیبات اضافی است که به نوعی وصف را بیان می‌کند. یعنی چیزی که دارای شراب است.

2. فاصله: در این نوع ترکیب‌ها، معمولاً بین دو جز یک خط تیره (ـ) قرار می‌گیرد تا نشان دهد که این دو جزء به هم مرتبط هستند.

3. کاربرد: این کلمه ممکن است در متن‌های ادبی یا به ویژه در متون تاریخی و فلسفی به کار رود و به نوعی خاص از شراب یا مکانی اشاره کند که شراب در آن وجود دارد.

4. نگارش: در نگارش رسمی، توصیه می‌شود که از این نوع ترکیب‌ها به درستی استفاده کنید و به مفهوم و سیاق آن‌ها توجه داشته باشید.

به طور کلی، "شراب‌دار" به معنای "دارای شراب" و در متون ادبی به مفاهیم خاصی اشاره دارد.

1. در جشن تولدش، دوستانش با شراب‌دار خوشمزه‌ای که تهیه کرده بودند، او را سورپرایز کردند.
2. در مهمانی شام، شراب‌دار معروفی از ایتالیا سرو شد که همه از طعم بی‌نظیر آن لذت بردند.
3. او به سفارش مهمانان خود، یک شراب‌دار قرمز از یک سال قدیمی را انتخاب کرد تا با غذای اصلی هماهنگ باشد.