کلمه "استفتاح" در زبان فارسی به معنای آغاز و شروع است و معمولاً در متون رسمی، ادبی و دینی به کار می‌رود. برای استفاده صحیح از این کلمه، به نکات زیر توجه کنید:

1. املا: "استفتاح" به همین شکل و با همین املاء نوشته می‌شود و باید دقت شود که از شکل‌های نادرست آن استفاده نشود.

2. معنا: این کلمه به معنای آغاز چیزی است و معمولاً در جملاتی که به شروع یک موضوع، سخنرانی یا متنی اشاره دارند، به کار می‌رود.

3. سازگاری با دیگر اجزاء جمله: هنگام استفاده از "استفتاح"، بهتر است با کلماتی مانند "خیر مقدم" یا "بخش اول" ترکیب شود تا مفهوم واضح‌تری ایجاد کند.

4. قواعد نگارشی: اگر در متن‌های رسمی یا دینی به کار می‌رود، باید با رعایت قواعد نگارشی و نقطه‌گذاری صحیح، جملاتی مرتب و منسجم ایجاد شود.

5. مناسبت با محتوای متن: در متون رسمی و ادبی، "استفتاح" معمولاً در ابتدای متن‌ها و مقالات به کار می‌رود و باید با لحن و سبک کلی متن هماهنگی داشته باشد.

به عنوان مثال:

• "استفتاح این سخنرانی با ذکر آیات قرآنی آغاز می‌شود."
• "در استفتاح این مقاله، به اهمیت موضوع اشاره خواهیم کرد."

با توجه به موارد فوق، می‌توان از کلمه "استفتاح" به درستی و به شکل متناسب استفاده کرد.

1. آقای روحانی در سخنرانی خود با استفتاح از مردم خواست تا نظرات خود را درباره کارهای دولت بیان کنند.
2. مراسم استفتاح کتاب جدید نویسنده مشهور با حضور علاقه‌مندان در سالن کتابخانه برگزار شد.
3. استفتاح از علمای دین در مسائل شرعی می‌تواند به روشن‌شدن بسیاری از ambiguities کمک کند.