کلمه "صاحب‌قران" به معنای شخصی است که قرآن را در دست دارد یا آن را در اختیار دارد. برای نوشتن و استفاده صحیح از این کلمه در متون فارسی، باید به چند نکته توجه کرد:

1. نقطه‌گذاری: کلمه "صاحب‌قران" باید به صورت ترکیبی و بدون فاصله نوشته شود و از نیم‌فاصله بین "صاحب" و "قران" استفاده شود: صاحب‌قران.

2. استفاده درست از املای "قرآن": در زبان فارسی، کلمه قرآن به شکل "قرآن" نوشته می‌شود، نه "قران". بنابراین از نوشتن "صاحب‌قران" باید خودداری کرد و به فرم صحیح آن یعنی "صاحب‌قرآن" توجه کرد.

3. مدت استفاده: در متون رسمی و ادبی، اگر بخواهید از این ترکیب استفاده کنید، بهتر است به کسب و کار یا موضوعی که به قرآن مربوط می‌شود، مرتبط باشد.

4. نکات نگارشی: توجه به قواعد نگارشی در کنار کلمات دیگر نیز مهم است. این کلمه باید با دیگر کلمات و جملات به صورت منسجم و صحیح ترکیب شود.

به طور کلی، "صاحب‌قرآن" به همان صورت که ذکر شد نوشته می‌شود و رعایت نکات املایی و نگارشی از جمله اهمیت‌های نگارش این کلمه است.

1. صاحب‌قران می‌تواند با تفسیر عمیق آیات، درک بهتری از مفاهیم دینی به ما بدهد.
2. در تاریخ اسلام، شخصیت‌هایی چون ابن عباس به عنوان صاحب‌قران شناخته می‌شوند که دانش زیادی در تفسیر قرآن داشتند.
3. مراسم قرآنی که به مناسبت ماه رمضان برگزار می‌شود، فرصتی برای معرفی صاحب‌قران‌ها و آثارشان به جامعه است.