کلمه "صریح" به معنای روشن، واضح، و بدون ابهام است. در نگارش فارسی و استفاده از این کلمه، چند نکته نگارشی و صرفی وجود دارد:

1. کاربرد: "صریح" معمولاً برای توصیف گفتار، نوشتار یا بیان‌هایی استفاده می‌شود که بدون پیچیدگی و کاملاً روشن هستند. مثلاً: "گفتار او صریح و بدون ابهام بود."

2. نحوه‌ی استفاده در جملات:

   • می‌توانید به صورت صفت به کار ببرید: "این گزارش بسیار صریح است."
   • همچنین می‌توانید در کنار قیدهای دیگر استفاده کنید: "او به صراحت و صریح بیان کرد که..."

3. قواعد املایی:

   • حتماً به املای صحیح کلمه توجه کنید. "صریح" با حروف "ص"، "ریح" نوشته می‌شود و نباید با حروف مشابه دیگر اشتباه گرفت.

4. وجه تمایز: "صریح" با کلماتی مانند "مبهم" یا "نامشخص" در تضاد است و معمولاً در متون علمی یا رسمی بیشتر به کار می‌رود.

5. استفاده در متون رسمی: در نوشتارهای رسمی و علمی، به دلیل اهمیت برقراری ارتباط واضح، کلمه "صریح" یکی از انتخاب‌های مناسب برای توصیف اطلاعات و داده‌ها است.

با رعایت این نکات، می‌توانید به‌خوبی از کلمه "صریح" در نوشتارهای خود استفاده کنید.

1. او به طور صریح نظراتش را درباره پروژه بیان کرد.
2. برای جلوگیری از هرگونه سوءتفاهم، لازم است که ارتباطات‌مان صریح و واضح باشد.
3. در این جلسه، مدیر عامل به صریح‌ترین شکل ممکن اهداف شرکت را تشریح کرد.