کلمه "صماخ" در زبان فارسی به معنای لاله گوش یا گوش خارجی است. در مورد قواعد فارسی و نگارشی مربوط به این کلمه، نکات زیر قابل توجه هستند:

1. نوشتار: کلمه "صماخ" باید به همین شکل و با این املا نوشته شود. توجه به املای صحیح آن مهم است.

2. نوع کلمه: "صماخ" یک اسم است و برای اشاره به یک قسمت آناتومیکی از بدن انسان به کار می‌رود.

3. جمع‌سازی: جمع آن به صورت "صماخ‌ها" است. در نوشتن جمع، از نون جمع "ها" استفاده می‌شود و باید فاصله میان اسم و نون جمع رعایت شود.

4. آوایی: تلفظ صحیح این کلمه "صُماع" (با واژهٔ "م" و حرف "خ" در انتها) است. در محاورات و نوشتار، باید به تلفظ درست آن توجه کرد.

5. کاربرد: در متون پزشکی و آناتومی، ممکن است از این کلمه به وفور استفاده شود، و کاربرد صحیح و علمی آن بسیار اهمیت دارد.

امیدوارم این نکات برای شما مفید باشند. اگر سوال دیگری دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!

1. صماخ گوش انسان به عنوان یک ساختار مهم در سیستم شنوایی عمل می‌کند.
2. در هنگام شستشوی صماخ، باید مراقب بود تا به پرده گوش آسیب نرسد.
3. پزشک به بیمار توضیح داد که تجمع موم در صماخ می‌تواند باعث کاهش شنوایی شود.