صوبه‌دار

کلمه "صوبه‌دار" در زبان فارسی به معنای کسی است که دارای یک منصب یا مقام خاص است. در اینجا به برخی از قواعد نگارشی و گرامری مربوط به این واژه اشاره می‌کنم:

1. نقطه‌گذاری: در متون رسمی، معمولاً از فاصله مناسب بین واژه‌ها و نشانه‌های نگارشی استفاده می‌شود. "صوبه‌دار" باید بدون فاصله با جملات دیگر در متن مورد استفاده قرار گیرد.

2. نحو: کلمه "صوبه‌دار" می‌تواند نقش صفت را در جملات ایفا کند و با اسامی متناسب خود ترکیب شود. مثلاً: "صوبه‌دار منطقه" یا "صوبه‌دار مؤسسه".

3. تلفظ: تلفظ صحیح این واژه به صورت "صُوبَهای دار" است. توجه به صداها و تاکید در تلفظ می‌تواند به درک بهتر کمک کند.

4. هجی‌کردن: حروف این واژه به این صورت هستند: ص (س) - و (واو) - ب (ب) - ه (ه) - د (د) - ا (الف) - ر (ر).

5. صرف و تصریف: این واژه ممکن است در جملات مختلف به شکل‌های مختلفی (مانند صیغه‌های مختلف) استفاده شود، بنابراین باید به قواعد مربوط به تصریف در زبان فارسی توجه کرد.

6. ترکیب با سایر واژگان: این واژه ممکن است با دیگر کلمات ترکیب شود، مثلاً "صوبه‌دار رسمی" یا "صوبه‌دار غیررسمی".

با رعایت این قواعد می‌توانید به درستی از واژه "صوبه‌دار" در جملات و متون خود استفاده کنید.

1. صوبه‌دار محله، همیشه برای حل مشکلات اهالی در دسترس بود و به نظرات آن‌ها اهمیت می‌داد.
2. در جلسه شورای شهر، صوبه‌دار از طرح‌های جدید برای بهبود زیرساخت‌ها صحبت کرد و حمایت اعضا را جلب نمود.
3. اهالی روستا به قابلیت‌های صوبه‌دار خود افتخار می‌کنند و او را به عنوان یک رهبر محلی معتبر می‌شناسند.