ضابطه

کلمه "ضابطه" در زبان فارسی به معنای قاعده، قانون یا اصل است و معمولاً در متون علمی، اداری و رسمی به کار می‌رود. در زیر به برخی از قواعد و نکات نگارشی مربوط به این کلمه اشاره می‌شود:

1. نحوه نوشتن: کلمه "ضابطه" به این صورت و با نوشتن صحیح حروف باید نوشته شود.

2. تلفظ: تلفظ صحیح این کلمه "zābeté" است و تأکید بر روی هجاهای دوم و سوم است.

3. کاربرد: می‌توان از این کلمه در جملات مختلف به عنوان اسم استفاده کرد. مثلاً:

   • "برای موفقیت در این پروژه باید طبق ضابطه‌های مشخص عمل کرد."
   • "ضابطه‌های جدیدی برای ارزیابی عملکرد معرفی شد."

4. توجه به قواعد جمع و مفرد: کلمه "ضابطه" جمع هم دارد و شکل جمع آن "ضوابط" است. مثلاً:

   • "این ضوابط برای همه کارکنان الزامی است."
5. استفاده از علامت‌گذاری: در نوشتار به این نکته توجه کنید که در صورت استفاده از این کلمه در جملات، باید از علائم نگارشی به درستی استفاده کنید تا مفهوم به طور واضح منتقل شود.

با رعایت این نکات می‌توانید به درستی و به شیوه‌ای مؤثر از کلمه "ضابطه" در نگارش خود استفاده کنید.

1. برای موفقیت در هر زمینه‌ای، باید ضابطه‌های مشخصی را تعیین کنیم و به آنها پایبند باشیم.
2. در رشته‌های علمی، ضابطه‌های تحقیق به ما کمک می‌کند تا نتایج قابل اعتمادی دریافت کنیم.
3. دولت جدید اقدام به اجرای ضابطه‌هایی کرد تا از آلودگی محیط زیست جلوگیری شود.