ضارب

کلمه "ضارب" در زبان فارسی به معنای "کسی که ضربه می‌زند" است و از ریشه "ضرب" ساخته شده است. در زیر به برخی از قواعد نگارشی و کاربردهای این کلمه اشاره می‌کنم:

1. نحوه نگارش: کلمه "ضارب" به طور درست با حرف "ض" آغاز می‌شود، که از حروف معجم فارسی است. نوشتن آن به صورت "ضارب" صحیح است.

2. معنی‌های مختلف: این کلمه می‌تواند در زمینه‌های مختلف به کار رود. به عنوان مثال، در متون حقوقی به معنی کسی که به دیگری ضربه زده است، و یا در متون ادبی برای توصیف شخصیت‌هایی که به کسی آسیب می‌زنند.

3. قالب جملات:

   • فاعل جمله: "او ضارب است." (او کسی است که ضربه می‌زند)
   • مفعول: "ضارب به قربانی ضربه زد." (کسی که ضربه زد، به قربانی آسیب رساند.)

4. قواعد نقطه‌گذاری: هنگام استفاده از کلمه "ضارب" در متن، باید به نکات زیر توجه کنید:

   • در جملات مثبت، فاصله قبل و بعد از کلمه باید رعایت شود.
   • اگر در یک جمله طولانی‌تر استفاده شود، بایستی بررسی شود که جمله از نظر ساختاری صحیح باشد.
5. تطبیق با قواعد دستوری: در صورت استفاده از "ضارب" در جملات پیچیده‌تر، توجه به تناسب فعل و فاعل و همچنین نوع جمله (سوالی، انشایی، و...) اهمیت دارد.

امیدوارم این نکات برای شما مفید باشد! اگر سوال خاصی دارید یا نیاز به اطلاعات بیشتری درباره کلمه "ضارب" دارید، خوشحال می‌شوم که کمک کنم.

1. ضارب با استفاده از سلاح گرم به سوی اهدافش شلیک کرد.
2. پلیس موفق شد ضارب را بعد از چند ساعت تعقیب و گریز دستگیر کند.
3. تحقیقات نشان می‌دهد که ضارب به دلایل انتقامی دست به این عمل خطرناک زده است.