کلمه "ضدیت" از نظر قواعد فارسی و نگارشی به صورت زیر قابل بررسی است:

1. نوشتار: "ضدیت" با "ض" شروع می‌شود و حروف بعدی به ترتیب "د"، "ی" و "ت" هستند. این کلمه به صورت صحیح به همین صورت نوشته می‌شود.

2. معنای کلمه: "ضدیت" به معنی حالت یا ویژگی ضد بودن، یا تضاد و مخالفت با چیزی است.

3. قواعد صرف و نحو:

   • "ضدیت" یک اسم است و می‌تواند به عنوان فاعل یا مفعول در جملات استفاده شود.
   • این کلمه ممکن است با دیگر کلمات ترکیب شود و به شکل‌های مختلف مورد استفاده قرار گیرد. به عنوان مثال: "ضدیت میان دو گروه" یا "ضدیتِ نظرات".

4. استفاده­ از "ضد" در ترکیب: کلمه "ضد" می‌تواند به عنوان پیشوندی برای ساخته شدن کلمات جدید مورد استفاده قرار گیرد؛ مانند "ضد اجتماعی" یا "ضد جنگ".

5. قواعد نگارشی:
   • این کلمه در متن باید با رعایت فاصله و در دستوری صحیح به کار رود. مثلاً: "این دو نظریه دچار ضدیت با یکدیگر هستند."
   • توجه به نواخت و لحن جملاتی که شامل "ضدیت" هستند نیز مهم است؛ به گونه‌ای که مفهوم به خوبی منتقل شود.

استفاده مناسب و صحیح از "ضدیت" می‌تواند پیام را به وضوح منتقل کند و نشان‌دهنده دقت شما در نگارش باشد.

1. او همواره با رفتارهای ناپسند خود، ضدیت خود را نسبت به اصول اخلاقی نشان می‌دهد.
2. در برخی جوامع، تفاوت‌های فرهنگی ممکن است باعث ضدیت میان گروه‌های مختلف شود.
3. تلاش برای کاهش ضدیت و ترویج تفاهم میان افراد، از اهداف مهم سازمان‌های غیر دولتی است.