ضمان

کلمه "ضمان" در زبان فارسی به معنای تضمین یا تعهد است و در متون حقوقی و ادبی کاربرد فراوانی دارد. برخی از قواعد و نکات نگارشی مرتبط با این کلمه عبارتند از:

1. نحوه نوشتار: کلمه "ضمان" بدون هیچ‌گونه علامت اضافی نوشته می‌شود و باید به درستی هجی شود.

2. استفاده در جملات: معمولاً این کلمه به عنوان اسم به کار می‌رود و می‌تواند به همراه دیگر کلمات ترکیب شود، مثلاً "ضمانت‌نامه" یا "ضمانت اجرایی".

3. مسائل دستوری:

   • "ضمان" می‌تواند به عنوان اسم جمع استفاده شود، مثلاً "ضمان‌های مختلف".
   • در جملات فارسی، "ضمان" می‌تواند به عنوان مفعول، فاعل یا متعلق به قید و صفت قرار بگیرد.

4. نکات معنایی: مفهوم "ضمان" در بسیاری از مواقع به شرایط خاص حقوقی مربوط می‌شود. بنابراین باید دقت کرد که هنگام استفاده از آن، با شرایط و مفاهیم حقوقی آشنا باشیم.

5. استفاده در متون رسمی: در متون حقوقی و رسمی، استفاده از کلمه "ضمان" باید با دقت و مطابق با مفاهیم قانونی باشد.

اگر سوال خاصی درباره نحوه استفاده یا معانی مختلف این کلمه دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!

1. بانک برای وام‌های مسکن ارائه شده، به ضمانت وثیقه نیاز دارد.
2. او با ارائه‌ی ضمانت‌نامه، اعتماد مشتریان را جلب کرد.
3. در قرارداد همکاری، طرفین موظف به ارائه‌ی ضمانت‌های مالی مشخص شدند.