کلمه "طلب‌کار" در زبان فارسی به معنی کسی است که طلبی از شخص یا نهادی دارد و در ادبیات و نگارش رسمی به‌کار می‌رود. در زیر به چند نکته نگارشی و قواعد مربوط به این کلمه اشاره می‌کنم:

1. نقطه‌گذاری: کلمه "طلب‌کار" باید با خط تیره نوشته شود، زیرا این کلمه ترکیبی است و هریک از اجزای آن (طلب و کار) مفهومی مستقل دارند.

2. نحو و صرف: "طلب‌کار" به عنوان یک اسم، می‌تواند در جملات مختلف نقش‌های متفاوتی ایفا کند. مثلاً:

   • "او یک طلب‌کار است."
   • "طلب‌کار به سراغ بدهکار رفت."

3. جمع‌سازی: در صورت نیاز به جمع‌بندی، می‌توان به شکل "طلب‌کاران" آن را جمع بست. مثلاً:

   • "طلب‌کاران در جلسه حضور داشتند."

4. مشتقات: از کلمه "طلب‌کار" می‌توان مشتقات مختلفی ساخت، مانند "طلب‌کاری" که به معنای عمل طلبکاری است.

5. استفاده در متن: در نگارش‌های رسمی و غیررسمی می‌توان کلمه "طلب‌کار" را به راحتی در متن‌ها استفاده کرد، اما توجه داشته باشید که به وضوح و مفهوم جمله آسیبی نرساند.

6. هم‌نشینی کلمات: دقت کنید که در کنار این کلمه، از کلمات مناسب استفاده کنید تا مفهوم جملات واضح‌تر باشد. برای مثال: "طلب‌کار محترم، لطفاً صبر کنید."

رعایت این نکات به بهبود نگارش و استفاده از کلمه "طلب‌کار" کمک می‌کند.

1. بعد از تأخیر در پرداخت حقوق، او به عنوان طلب‌کار به شرکت مراجعه کرد تا مبلغ خود را دریافت کند.
2. در این معامله تجاری، باید به شرایط طلب‌کار توجه کنیم تا از بروز مشکل جلوگیری شود.
3. طلب‌کاران باید از طریق قانونی برای دریافت بدهی‌های خود اقدام کنند و در مراحل مختلف با دقت عمل کنند.