در زبان فارسی، کلمه «طلب‌کاری» به معنای فردی است که از کسی طلب یا درخواست دارد. در نوشتار و استفاده از این واژه، برخی نکات و قواعد نگارشی را باید در نظر گرفت:

1. فصل‌نامه و علامت اعراب: در نوشتار فارسی، معمولاً اعراب‌گذاری در متون غیر آموزشی ضرورت ندارد، اما در متون آموزشی یا رسمی می‌توان اعراب گذاری کرد. برای «طلب‌کاری»، اعراب آن به صورت «طَلَب‌کارِی» خواهد بود.

2. نقطه‌گذاری: اگر «طلب‌کاری» در وسط یک جمله قرار گیرد، باید به قواعد نقطه‌گذاری توجه کنید. به عنوان مثال: «او می‌خواهد در این زمینه طلب‌کاری کند.»

3. تلفظ و نواخت: تلفظ صحیح واژه‌ها اهمیت دارد. در مورد «طلب‌کاری»، این کلمه بر اساس قاعده هم‌وزن «بازاری» و «کارگری» باید با دقت تلفظ شود.

4. استفاده درست در جملات: دقت کنید که واژه «طلب‌کاری» به درستی در جملات به کار رود. به عنوان مثال: «او همیشه در موقعیت‌های مالی، طلب‌کاری می‌کند.»

5. هماهنگی با صرف فعل‌ها: اگر از این کلمه به عنوان اسم استفاده می‌کنید، باید به نوع فعل‌هایی که به آن نسبت داده می‌شود توجه کنید. مثلاً: «طلب‌کاری او از دوستش غیرمعمول نبود.»

در نهایت، استفاده صحیح و به‌جا از این کلمه به وضوح بیان و انتقال مفهوم کمک می‌کند.

1. در زندگی، برخی افراد به جای تلاش خود برای بهبود شرایط، تنها در نقش طلب‌کار ظاهر می‌شوند و از دیگران انتظار کمک دارند.
2. طلب‌کاری در روابط انسانی می‌تواند منجر به ایجاد تنش و مشکل در ارتباطات شود.
3. او همیشه در جمع دوستانش به شکل طلب‌کاری صحبت می‌کند و گمان می‌کند که دیگران باید به خواسته‌هایش پاسخ دهند.