طنین‌انداز

کلمه "طنین‌انداز" به معنای ایجاد صدا و طنین در فضا یا محیط مورد استفاده قرار می‌گیرد. در اینجا به برخی از نکات نگارشی و قواعد فارسی مربوط به این کلمه اشاره می‌کنم:

1. تلفظ و املا: "طنین‌انداز" از دو بخش "طنین" و "انداز" تشکیل شده است. "طنین" به معنای صدا و پژواک است و "انداز" به معنای ایجاد یا به وجود آوردن. این کلمه باید به صورت صحیح نوشته شود و بین دو بخش آن از استفاده از "ی" یا دیگر حروف جلوگیری شود.

2. آوردن کلمه در جملات: در جملات شما می‌توانید از این کلمه به صورت‌های مختلف استفاده کنید. به عنوان مثال: "صدای خواننده طنین‌انداز در سالن بود."

3. قواعد جمع بستن: اگر بخواهید به جمع این کلمه اشاره کنید، می‌توانید از "طنین‌اندازان" استفاده کنید.

4. استفاده در متون ادبی: این کلمه معمولاً در متون ادبی و شعرها به کار می‌رود تا فضایی شاعرانه ایجاد کند. یعنی به تداعی کردن صدا و احساسات کمک می‌کند.

5. تنوع در شکل‌های زبانی: شما همچنین می‌توانید اشکال مختلف این کلمه را مثل "طنین‌اندازانه" نیز در متون خود استفاده کنید، به ویژه وقتی که به توصیف یک وضعیت یا حالت اشاره می‌کنید.

با رعایت این نکات می‌توانید به شیوه‌ای صحیح و زیبا از کلمه "طنین‌انداز" در نگارش‌های خود استفاده کنید.

1. صدای موسیقی طنین‌انداز در تمام اطراف خانه، فضایی دلنشین و شاداب ایجاد کرده بود.
2. برنامه‌های فرهنگی این مدرسه، طنین‌انداز ارزش‌های انسانی و اجتماعی در دل دانش‌آموزان است.
3. شعر این شاعر معاصر به قدری زیبا و احساسی است که طنین‌انداز آن در دل‌ها باقی می‌ماند.