عاجزنواز

کلمه "عاجزنواز" یک واژه مرکب در زبان فارسی است که از دو بخش "عاجز" و "نواز" تشکیل شده است. برای نوشتن و استفاده درست از این کلمه، توجه به چند نکته نگارشی و دستوری ضروری است:

1. جداسازی اجزاء کلمه: "عاجز" و "نواز" هر دو به طور مستقل معنی دارند. "عاجز" به معنای ناتوان و "نواز" به معنای نوازش کردن یا محبت کردن است. در صورتی که بخواهید به معنای خاصی اشاره کنید، بهتر است از آن‌ها جدا کنید یا در متن توضیح بیشتری بدهید.

2. نوشتار صحیح: کلمه "عاجزنواز" به صورت ترکیبی و بدون فاصله نوشته می‌شود.

3. نحو جمله: در استفاده از این واژه در جملات، باید دقت شود که با سایر اجزای جمله هماهنگی داشته باشد. مثلاً:

   • "او مثل یک عاجزنواز، به بچه‌ها محبت می‌کند."

4. معنای کنایی: در ادبیات فارسی، کلمه‌های مرکب ممکن است بار معنایی خاصی داشته باشند. به عنوان مثال، "عاجزنواز" می‌تواند به عنوان توصیف کسی باشد که نسبت به دیگران از روی محبت و دلسوزی رفتار می‌کند.

5. تلفظ: تلفظ صحیح این کلمه "عاجز نواز" است و باید در گفتار نیز به این نکته توجه شود.

اگر سوال خاصی درباره کاربرد یا معنای این واژه دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم.

1. در دل جنگل‌های سرد، عاجزنواز برای جستجوی غذا به آرامی حرکت می‌کند.
2. صحنه زیبا و دل‌نشین عاجزنواز، گردشگران را به سوی خود جذب می‌کند.
3. عاجزنواز با حرکات نرم و لطیف خود، نشان‌دهنده زیبایی طبیعت است.