عبرت‌آمیز

کلمه "عبرت‌آمیز" در زبان فارسی به معنای چیزی است که می‌تواند باعث درک یا عبرت‌گیری شود. در نگارش این کلمه، چند نکته قواعدی و نگارشی وجود دارد:

1. تلفظ و نوشتار: "عبرت‌آمیز" به صورت صحیح نوشته می‌شود. باید توجه داشت که دو جزء "عبرت" و "آمیز" با هم ترکیب شده‌اند. "عبرت" به معنای درسی برای عبرت گرفتن و "آمیز" به معنای آمیختگی است.

2. علامت‌گذاری: این کلمه به صورت معمول در جملات بدون هیچ گونه علامت خاصی استفاده می‌شود. اما اگر در جملات خاصی به کار برود که نیاز به تاکید باشد، می‌توان از علامت‌های نگارشی مانند ویرگول یا دو نقطه استفاده کرد.

3. جنس کلمه: "عبرت‌آمیز" به عنوان صفت به کار می‌رود و معمولاً برای توصیف یک اسم استفاده می‌شود. بنابراین در جمله باید توجه داشت که اسم مورد نظر به گونه‌ای باشد که صفت "عبرت‌آمیز" با آن متناسب باشد.

4. نمونه‌های استفاده:

   • "این داستان عبرت‌آمیز است."
   • "حادثه‌ای عبرت‌آمیز برای ما رخ داد."
5. قید بودن: این کلمه می‌تواند به عنوان یک قید نیز در جملات به کار رود، به ویژه زمانی که به توصیف یک عمل می‌پردازد:
   • "او با دیدن آن صحنه عبرت‌آمیز، رفتار خود را تغییر داد."

با رعایت این نکات، می‌توان به کاربرد صحیح و مؤثر کلمه "عبرت‌آمیز" در نگارش و گفتار پرداخت.

1. داستان زندگی او یک تجربه عبرت‌آمیز برای همه جوانان است که چگونه باید از اشتباهات گذشته درس بگیرند.
2. مطالعه تاریخ نشان می‌دهد که وقایع عبرت‌آمیز می‌توانند نشان‌دهنده مسیر آینده ما باشند.
3. فیلم جدیدی که درباره زندگی شخصیت‌های تاریخی ساخته شده، صحنه‌های عبرت‌آمیزی را به تصویر می‌کشد که مخاطبان را به فکر وا می‌دارد.