کلمه "عصیان‌گر" به معنای کسی است که در برابر قوانین، مقررات یا هنجارهای اجتماعی سرپیچی می‌کند یا به نوعی طغیانی کرده است. در قاعده‌های نوشتاری و نگارشی زبان فارسی، نکات زیر قابل توجه است:

1. جدا کردن اجزاء کلمه: "عصیان‌گر" از دو بخش "عصیان" و "گر" تشکیل شده است. "گر" به معنی کسی است که کاری را انجام می‌دهد یا به حالتی دچار است.

2. از نظر املا: برای نوشتن این کلمه، باید توجه داشته باشید که "عصیان" به درستی نوشته شود. همچنین، میان "عصیان" و "گر" باید از حرف "علی" (ـ) استفاده کرد که نشان‌دهنده اتصال این دو بخش است.

3. استفاده در جمله: در متون و جملات، "عصیان‌گر" می‌تواند در شرایط مختلف به کار رود. مثلاً:

   • او یک عصیان‌گر است که هیچ‌گاه به قوانین احترام نمی‌گذارد.
   • رفتار عصیان‌گرانه‌ی او باعث نارضایتی دیگران شده است.
4. ترکیبات و افعال: این کلمه ممکن است با افعال و صفت‌های مختلف ترکیب شود تا معانی و مضامین متفاوتی بیان کند:
   • «عصیان‌گر بُودن»
   • «رفتار عصیان‌گرانه»
   • «عصیان‌گرانه عمل کردن»

با رعایت این نکات، می‌توانید در نوشتار و گفتار خود از کلمه "عصیان‌گر" به درستی بهره‌برداری کنید.

1. او همواره یک فرد عصیان‌گر بود و هیچ‌گاه از قوانین جامعه تبعیت نمی‌کرد.
2. شخصیت اصلی داستان، یک نوجوان عصیان‌گر است که سعی دارد هویت واقعی خود را پیدا کند.
3. رفتارهای عصیان‌گر او موجب شد که خانواده‌اش نگران آینده‌اش شوند و به دنبال راهکارهایی برای تغییر رویه‌اش باشند.