عیب‌دار

کلمه "عیب‌دار" در زبان فارسی به عنوان یک واژه ترکیبی از دو بخش "عیب" و "دار" تشکیل شده است. در اینجا به برخی قواعد فارسی و نگارشی مربوط به این کلمه اشاره می‌کنم:

1. نحوه نوشتن: "عیب‌دار" باید با استفاده از کسره (زیرخط) بین دو بخش آن نوشته شود. این نشان‌دهندهٔ ترکیب این دو واژه است.

2. معنا: "عیب‌دار" به معنی داشتن عیب است. برای مثال، می‌توان از آن برای توصیف یک شیء یا فردی استفاده کرد که دارای نقص یا عیبی است.

3. جنسیت و عدد: این کلمه به شکل مؤنث و مذکر استفاده نمی‌شود، اما می‌تواند به شکل جمع "عیب‌داران" درآید.

4. استفاده در جملات: در جملات باید به نوع اعتبار و توصیف توجه کرد. برای مثال: "این وسیله عیب‌دار است و نیاز به تعمیر دارد."

5. نکات نگارشی: هنگام استفاده از "عیب‌دار" در متون رسمی و غیررسمی، توجه به نوشتار درست و فاصله‌گذاری مناسب بین واژه‌ها نیز مهم است.

این موارد می‌توانند به شما در شناخت بهتر و استفاده صحیح از کلمه "عیب‌دار" کمک کنند.

1. به خاطر عیب‌دار بودن این ماشین، تصمیم گرفتیم آن را تعمیر کنیم.
2. هیچ کس نمی‌تواند ادعا کند که عیب‌دار نیست و همه ما نقاط ضعفی داریم.
3. او با داشتن عیب‌دار بودن در خط مشی زندگی‌اش، همچنان سعی می‌کند به اهدافش برسد.