غرابه

کلمه "غرابه" در زبان فارسی به معنای "غریب" یا "غیر عادی" به کار می‌رود. قواعد و نکات نگارشی مربوط به این کلمه به صورت زیر است:

۱. نحو و صرف:

• "غرابه" به عنوان صفت استفاده می‌شود و می‌تواند به اسم‌های مختلف متصل شود. برای مثال: "غرابه‌های زندگی" یا "غرابه در ادبیات".

۲. تطابق با اسم:

• صفت "غرابه" باید با اسم از نظر جنس (مذكر یا مؤنث) و عدد (مفرد یا جمع) تطابق داشته باشد. برای مثال:
  • "کتاب غرابه" (برای کتاب مؤنث)
  • "کتاب‌های غرابه" (برای جمع)

۳. استفاده در جملات:

• این کلمه می‌تواند در جملات برای توصیف حالات، صفات یا ویژگی‌های خاص استفاده شود. مثلاً: "آثار این نویسنده دارای ویژگی‌های غرابه‌ای هستند".

۴. نشانه‌های نگارشی:

• در نوشتار رسمی، از نشانه‌های نگارشی مناسب استفاده شود. برای مثال، در جملهٔ توصیفی ممکن است از ویرگول برای جداسازی اطلاعات استفاده شود.

۵. توجه به معانی و کاربردها:

• بسته به سیاق جمله، این کلمه ممکن است معانی مختلفی داشته باشد. مهم است که با توجه به متن، معانی آن را مد نظر قرار دهیم.

در مجموع، استفاده درست و به جای "غرابه" در جملات می‌تواند به ارتقای بیان و نوشتار شما کمک کند.

1. احساس غرابه‌ای در درونم وجود دارد که نمی‌توانم آن را توضیح دهم.
2. وقتی به چهره‌ی او نگاه می‌کردم، حس غرابه‌ای مرا فرا گرفت.
3. غم و شادی توأمان در آن لحظه باعث ایجاد یک احساس غرابه در قلبم شد.