غرابی

کلمه "غرابی" در زبان فارسی به معنای "شبیه به غراب" یا "مرتبط با غراب" است. در زیر به نکات نگارشی و دستوری مربوط به این کلمه اشاره می‌کنم:

1. نحوه نوشتن: کلمه "غرابی" به صورت صحیح و با املای درست نوشته می‌شود و نیاز به هیچ‌گونه تغییر یا اضافات ندارد.

2. جنس کلمه: "غرابی" یک صفت است و به اسمی که در توصیف آن آمده (مانند "پرنده"، "طوطی"، و غیره) تعلق می‌گیرد.

3. ساختار جمله: هنگام استفاده از کلمه "غرابی" در جمله، باید توجه داشت که برای توصیف یک اسم مناسب به کار رود.

   • مثال: "پرنده‌های غرابی در این منطقه به وفور یافت می‌شوند."

4. نحوه صرف و تطابق: این کلمه معمولاً به عنوان صفت به کار می‌رود و باید با اسم‌هایی که توصیف می‌کند، از نظر جنس و شمار تطابق داشته باشد.

   • مثال: "پرنده‌های غرابی" (جمع) و "پرنده غرابی" (مفرد).
5. استفاده در متون ادبی: در متون ادبی و شعر، می‌توان از "غرابی" به صورت نمادین برای توصیف ویژگی‌هایی چون سیاهی، اسرارآمیز بودن یا زیبا بودن استفاده کرد.

با رعایت این نکات، می‌توان از کلمه "غرابی" در متن‌های مختلف به درستی استفاده کرد.

1. غرابی بر روی درخت نشسته بود و با صدای بلند قه‌قهه می‌زد.
2. در باغ، یک غرابی مشغول جست‌وجو برای یافتن غذای مناسب بود.
3. داستانی جالب درباره‌ی غرابی که به دنبال دوستانش می‌گشت، در کتابی خواندم.