غریب‌آشنا

کلمه "غریب‌آشنا" در زبان فارسی به معنای آشنا بودن با چیزی که در ابتدا غریب و ناآشنا به نظر می‌رسد، استفاده می‌شود. برای نگارش و استفاده صحیح از این کلمه، به چند نکته زیر توجه کنید:

1. جداسازی اجزا: کلمه "غریب‌آشنا" از ترکیب دو واژه "غریب" و "آشنا" تشکیل شده است. در نگارش رسمی، این دو باید به صورت متصل نوشته شوند.

2. استفاده از خط تیره: در زبان فارسی، هنگام ترکیب صفات یا واژه‌ها که به نوعی مشترکات یا تضادهایی میان آن‌ها وجود دارد، استفاده از خط تیره متعارف است. بنابراین "غریب‌آشنا" به این نحو صحیح است و باید به همین صورت نوشته شود.

3. نقش کلمه در جمله: این واژه معمولاً به عنوان صفت کاربرد دارد و می‌تواند به شکل‌های مختلفی در جملات استفاده شود. مثلاً: "این کتاب برای من غریب‌آشناست."

4. معنی و مفهوم: این واژه می‌تواند در ادبیات و بیان احساسات معنای عمیق‌تری به خود بگیرد و در بیان ویژگی‌های شخصی یا فرهنگی به کار برود.

مجموعه این نکات می‌تواند به شما کمک کند تا به شیوه‌ای صحیح و مطلوب از کلمه "غریب‌آشنا" در نوشتار و گفتار فارسی استفاده کنید.

1. احساس غریب‌آشنا در هنگام ملاقات با شهر قدیمی، قلبم را پر از شوق و nostalgia کرد.
2. وقتی به آن کتاب قدیمی برخوردم، داستانش برایم بسیار غریب‌آشنا بود، گویا سال‌ها پیش آن را خوانده‌ام.
3. در کنار دریا، با شخصی غریب‌آشنا شدم که داستان‌های جذابی از سفرهایش برایم تعریف کرد.