غریب‌دوست

کلمه «غریب‌دوست» به معنای کسی است که نسبت به غریبان محبت و دوستی دارد. این کلمه ترکیبی از «غریب» و «دوست» است و برای نوشتن و استفاده درست از آن، چند قاعده نگارشی و زبانی وجود دارد:

1. خط نوشتن: کلمه «غریب‌دوست» باید با خط صحیح و با توجه به قواعد املایی زبان فارسی نوشته شود. در این کلمه، بین دو قسمت آن، یک «‌» (نقاط) وجود دارد که نشان‌دهنده اتصال آن دو قسمت است.

2. نحوه استفاده در جمله: این کلمه می‌تواند به عنوان صفت یا اسم به کار برود. به عنوان مثال:

   • «او یک غریب‌دوست واقعی است.» (اینجا به عنوان صفت)
   • «غریب‌دوستان همیشه در کنار هم هستند.» (اینجا به عنوان اسم)

3. توجه به مفهوم: در استفاده از این کلمه باید به معنای آن دقت کنید و مطمئن شوید که در مورد افرادی صحبت می‌کنید که واقعاً به غریبان محبت و دوستی دارند.

4. معادل‌ها و هم‌خانواده‌ها: با توجه به مفهوم «غریب‌دوست»، ممکن است معادل‌های دیگری مانند «بیگانه‌دوست» نیز استفاده شود که در اینجا باید دقت کنید که معنی و بار معنایی مورد نظرتان چیست.

با رعایت این نکات، می‌توانید از کلمه «غریب‌دوست» به درستی و در موقعیت‌های مناسب استفاده کنید.

1. او همیشه به غریب‌دوست بودن خود افتخار می‌کند و به افراد تازه‌وارد کمک می‌کند تا به راحتی در جمع بپیوندند.
2. غریب‌دوست بودن یکی از ویژگی‌های مثبت اوست که باعث می‌شود دیگران به او اعتماد کنند و به راحتی با او ارتباط برقرار کنند.
3. در دورهمی‌های خانوادگی، او به عنوان یک غریب‌دوست شناخته می‌شود و همیشه سعی می‌کند که افراد جدید را در جمع جای دهد.