غله‌دان

کلمه "غله‌دان" به معنای ظرف یا محلی برای نگهداری غلات است و در نوشتار فارسی قواعد خاصی دارد. در زیر به برخی از نکات نگارشی و دستوری مربوط به این کلمه اشاره می‌کنم:

1. نحوۀ نوشتن: کلمه "غله‌دان" باید به صورت مرکب و بدون فاصله نوشته شود. همچنین، باید از حرف “-” برای نشان دادن ترکیب دو کلمه "غله" و "دان" استفاده کرد.

2. جنس و شمار: "غله‌دان" یک اسم مفرد و مذکر است. برای اشاره به چند معادل می‌توان از "غله‌دان‌ها" استفاده کرد.

3. نقش در جمله: این کلمه می‌تواند در جملات به عنوان اسم مفعول یا اسم فاعل به کار برود. مثلاً:

   • "غله‌دان پر از گندم است." (اسم مفعول)
   • "او غله‌دان را پر کرد." (اسم فاعل)

4. نکات نگارشی: کلمه‌های مرکب باید به دقت و بدون اضافه کردن علامت یا فاصله اضافی نوشته شوند. همچنین، توجه به کاربرد ترجیحات محلی یا ادبی در نوشتار می‌تواند مهم باشد.

5. استفاده در متون متنوع: این کلمه بیشتر در متون مرتبط با زراعت، کشاورزی و محصولات غذایی به کار می‌رود.

با رعایت این نکات می‌توانید کلمه "غله‌دان" را به درستی در نوشتارهای خود به کار ببرید.

1. در کنج آشپزخانه، یک غله‌دان بزرگ قرار دارد که همیشه پر از برنج و حبوبات است.
2. مادر برای خرید غله‌دان جدید به بازار رفت تا یکی با طراحی زیبا پیدا کند.
3. غله‌دان‌ها نه تنها برای نگهداری غلات بلکه برای تزئین آشپزخانه نیز استفاده می‌شوند.