فراق‌زده

کلمه "فراق‌زده" یک ترکیب فارسی است که از دو بخش "فراق" و "زده" تشکیل شده است. در اینجا به بررسی قواعد نگارشی و دستور زبان مربوط به این کلمه می‌پردازیم:

1. ترکیب کلمات:

   • "فراق" به معنای جدایی یا دوری است و "زده" به معنای تحت تأثیر قرار گرفتن یا آسیب دیده بودن است. بنابراین، "فراق‌زده" به معنای کسی است که به دلیل جدایی آسیب دیده یا رنج می‌کشد.

2. نوشتار:

   • در نوشتن این کلمه، هنگام ترکیب "فراق" و "زده"، حرف "ز" به عنوان حرف اول "زده" به "فراق" متصل نمی‌شود و بین آن‌ها خط تیره (-) قرار می‌گیرد. این امر نشان‌دهنده ترکیب بودن این دو کلمه است.

3. قواعد صرف و نحو:

   • "فراق‌زده" به عنوان یک صفت به کار می‌رود و معمولاً برای توصیف کسی استفاده می‌شود که به خاطر جدایی یا دوری احساس درد و رنج می‌کند.
   • این کلمه همچنین می‌تواند به عنوان اسم نیز استفاده شود، مثل "او یک فراق‌زده است."

4. نگارشی:

   • در جمله‌ها و متن‌ها، بهتر است از "فراق‌زده" به عنوان یک واژه مستقل استفاده شود و از به کار بردن آن به شکلی که به صورت غیررسمی یا غیرمعمول به کار برود پرهیز شود.
5. مفاهیم مرتبط:
   • "فراق" می‌تواند با کلمات دیگری مانند "درد"، "رنج" و "نقص" ترکیب شود تا احساسات مختلف ناشی از جدایی را منتقل کند.

به طور کلی، "فراق‌زده" همچنان که اشاره شد، ترکیبی است که به وضوح حالت حسی یک فرد را به تصویر می‌کشد و قواعد نگارشی خاص خود را دارد.

1. در شب بارانی، او فراق‌زده به یاد لحظات شیرین گذشته نشسته بود و اشک از چشمانش سرازیر می‌شد.
2. فراق‌زده در غم دوری معشوقش، شعرهای غمناک می‌نوشت و دلش را به یاد او تسلی می‌داد.
3. هر بار که به مکان‌های مشترکشان می‌رفت، احساس فراق‌زده بودن او بیشتر می‌شد و غم بزرگی بر دلش سنگینی می‌کرد.