فریب‌کار

کلمه "فریب‌کار" یک واژه‌ی مرکب است که به دو قسمت "فریب" و "کار" تقسیم می‌شود. برای استفاده صحیح از این کلمه و نگارش آن، می‌توان به نکات زیر توجه کرد:

1. جداسازی اجزاء: این کلمه ترکیبی است و نباید آن را به صورت جداگانه نوشت. حروف "فریب" و "کار" به هم متصل شده و باید به شکل "فریب‌کار" نوشته شود.

2. نوشتن همزه: این کلمه همزه ندارد و به همین دلیل نیاز به استفاده از همزه نیست.

3. علامت‌گذاری: در صورتی که این کلمه در پایان جمله قرار گیرد، باید به قواعد نگارشی مربوط به نقطه، ویرگول و دیگر علامات توجه شود.

4. صرف و نحو: "فریب‌کار" به معنی شخصی است که فریب می‌دهد و می‌تواند به عنوان اسم در جملات استفاده شود. برای مثال: "او یک فریب‌کار است."

5. تاکید بر ناپسند بودن: در مواقعی، این کلمه بار منفی دارد و به افرادی اطلاق می‌شود که به نادرستی رفتار می‌کنند.

با رعایت این نکات، می‌توانید به طور صحیح و مناسب از کلمه "فریب‌کار" در نوشته‌های خود استفاده کنید.

1. او یک فریب‌کار ماهر است که همیشه می‌تواند دیگران را با صحبت‌هایش فریب دهد.
2. داستان آن رمان حول محور یک فریب‌کار می‌چرخد که در تلاش است تا به ثروت و شهرت برسد.
3. فریب‌کاران معمولاً به راحتی اعتماد مردم را جلب می‌کنند و از آن‌ها سوءاستفاده می‌کنند.