کلمه «فطور» در زبان فارسی به معنای صبحانه و به‌ویژه در زمینه روزه‌داری (افطار) به کار می‌رود. در مورد قواعد نگارشی و استفاده از این کلمه، نکاتی وجود دارد:

1. نحوه نوشتار: کلمه «فطور» به این صورت و با همین املاء نوشته می‌شود و نیازی به استفاده از حروف یا نشانه‌های اضافی ندارد.

2. استفاده درست: این کلمه معمولاً در زمینه‌های مذهبی و اجتماعی مرتبط با روزه‌داری به کار می‌رود. برای مثال: «فطور خود را با خرما می‌شکافیم.»

3. شکل جمع: اگر بخواهید این کلمه را به شکل جمع استفاده کنید، می‌توانید از عبارت «فطورها» استفاده کنید، هرچند که استفاده از آن چندان رایج نیست.

4. قواعد زبانی: به‌عنوان یک اسم، می‌توانید «فطور» را به عنوان فاعل یا مفعول در جملات به کار ببرید. برای مثال:

   • «فطور خوشمزه‌ای برای مهمانان تهیه کرده‌ام.»
   • «ما در این ماه مبارک در انتظار فطور هستیم.»
5. فاصله‌گذاری: در نگارش متن، در صورت نیاز به استفاده از «فطور» در کنار دیگر کلمات یا عبارات، توجه به فاصله‌ها و نشانه‌های نگارشی (علامت‌های نگارشی مانند کاما، نقطه و ...) ضروری است.

با رعایت این نکات می‌توان به صورت صحیح و مؤثر از کلمه «فطور» در نگارش استفاده کرد.

۱. در لحظه‌ی فطور، خانواده‌ها دور هم جمع می‌شوند و با نان و خرما افطار می‌کنند. ۲. برای روزه‌داران، فطور زمان خاصی است که می‌توانند بعد از یک روز پرچالش، انرژی لازم را دوباره به دست آورند. ۳. در ماه رمضان، فطور به عنوان یک سنت زیبا و نماد همبستگی بین مسلمانان شناخته می‌شود.