کلمه "فکاهی" در زبان فارسی به معنای طنزآمیز یا شوخی است و به طور کلی به آثار ادبی، داستان‌ها یا نوشته‌هایی که جنبه‌های طنز دارند، اشاره دارد. در استفاده از این کلمه و قواعد مربوط به آن نکات زیر مهم است:

1. نحوه نوشتن: کلمه "فکاهی" به صورت صحیح باید با "ک" و "ی" نوشته شود. به صورت "فکاهی" و نه "فکاهى" (یعنی استفاده از یای فارسی).

2. جنس کلمه: "فکاهی" از نظر دستوری به عنوان صفت به کار می‌رود، بنابراین می‌تواند به هر اسم دیگری نسبت داده شود. مثلاً: "داستان فکاهی" یا "شعر فکاهی".

3. ترکیب با کلمات دیگر: این کلمه می‌تواند با واژه‌های دیگر ترکیب شود تا معانی جدیدی ایجاد کند. مثلاً "نثر فکاهی"، "محتوای فکاهی" و غیره.

4. پانویس و ارجاع: اگر از این کلمه در متن‌های علمی یا ادبی استفاده می‌کنید، ممکن است نیاز به توضیح یا ارجاع به منابعی داشته باشید که نشان دهنده‌ سبک فکاهی باشد.

5. استفاده در جملات: هنگام استفاده از این کلمه در جملات، دقت کنید که هم‌نشینی آن با دیگر کلمات و جملات، معنا و مفهوم مورد نظر را به خوبی منتقل کند. مثلاً: "این مقاله حاوی مطالب فکاهی و سرگرم‌کننده است."

با رعایت این نکات، می‌توانید به درستی از کلمه "فکاهی" در نوشته‌های خود استفاده کنید.

1. این کتاب یک داستان فکاهی است که همواره لبخند را بر لبان خوانندگانش می‌آورد.
2. او به عنوان کمدینی معروف، همیشه با کارهای فکاهی خود جمعیت را می‌خنداند.
3. در جلسه‌امروز، یک معلم فکاهی با شوخی‌هایش جو کلاس را کاملاً تغییر داد.