قرابین

کلمه "قرابین" در زبان فارسی به معنای "سلاح" یا "تفنگ" استفاده می‌شود و در ادبیات فارسی نیز به عنوان استعاره می‌تواند به کار رود. در ادامه به برخی از نکات گرامری و نگارشی مربوط به این کلمه اشاره می‌شود:

1. نحوه نوشتار: "قرابین" باید به همین شکل نوشته شود و در هیچ شرایطی نباید به شکل دیگری تغییر یابد.

2. جنس کلمه: "قرابین" از جمله کلمات مذکر در زبان فارسی است. لذا زمان‌هایی که از این کلمه استفاده می‌کنید، به جنس آن توجه داشته باشید.

3. جمع بستن: جمع "قرابین" به شکل "قرابین‌ها" (یعنی به صورت نکره و با افزودن پسوند جمع) است.

4. استفاده در جملات: می‌توانید این کلمه را در جملات مختلف به صورت زیر به کار ببرید:

   • "او با قرابین خود به شکار رفت."
   • "در تاریخ، اشاره‌های بسیاری به قرابین وجود دارد."

5. قانون هم‌نشینی: وقتی "قرابین" را در جملات به کار می‌برید، اطمینان حاصل کنید که با کلمات دیگر هم‌نشینی مناسبی داشته باشد. برای مثال، استفاده از صفات مناسب قبل از آن:

   • "قرابین قدیمی"
   • "قرابین چوبی"
6. قیدها و عبارات اضافی: شما می‌توانید با افزودن قیدها و عبارات اضافی، مفهوم جملات خود را غنی‌تر کنید.
   • "قرابین نیرومند او، او را در جنگ‌ها یاری می‌کرد."

با رعایت این نکات می‌توانید به بهترین شکل از کلمه "قرابین" در نوشتار و گفتار فارسی استفاده کنید.

1. در شب‌های سرد زمستانی، صدای دلنشین قرابین دل‌های مسافران را گرم می‌کند.
2. موسیقی قرابین به عنوان یکی از اجزای اصلی فرهنگ محلی، در جشن‌ها و مراسم‌های مختلف نواخته می‌شود.
3. هنرمند با نواختن قرابین، احساسات عمیق خود را به سمع مخاطبان می‌رساند.