کلمه "قرآن" در زبان فارسی به طور خاص قواعد و نگارشی دارد که در ادامه به برخی از آنها اشاره می‌کنم:

1. نقطه‌گذاری: کلمه "قرآن" دارای دو حرف "ق" و "ر" و یک حرف "ان" است. در نوشتار فارسی باید به این نکته توجه داشت که "قرآن" به عنوان یک اسم خاص نیاز به حروف بزرگ یا کوچک ندارد و معمولاً با حروف کوچک نوشته می‌شود.

2. تلفظ: در زبان فارسی، تلفظ صحیح کلمه "قرآن" به صورت "قرآن" (با تکیه بر حرف "ق" و "ا") است. توجه به این نکته می‌تواند در نگارش صحیح آن کمک کند.

3. نکته‌های نگارشی:

   • این کلمه معمولاً به‌عنوان اسم خاص و مقدس در متون و نوشته‌ها استفاده می‌شود.
   • در مورد نحوه استفاده از کلمه "قرآن" در جمله، بهتر است از قواعد عمومی نگارش جمله پیروی کرد. به عنوان مثال: "قرآن کریم کتاب مقدس مسلمانان است."

4. فاصله‌گذاری: در نسخه‌های نوشتاری و چاپی، کلمه "قرآن" باید با فاصله مناسب از کلمات دیگر نوشته شود، مگر در مواقع خاص که بخشی از یک عبارت باشد.

5. ترکیب‌ها: کلمه "قرآن" معمولاً در ترکیب با کلمات دیگر استفاده می‌شود، مانند "آیات قرآن"، "تلاوت قرآن" و ... .

با رعایت این نکات می‌توان کلمه "قرآن" را به درستی و به شکل شایسته‌ای در نوشته‌ها مورد استفاده قرار داد.

1. قرآن کتاب مقدس مسلمانان است و به عنوان راهنمایی برای زندگی معتبر شناخته می‌شود.
2. هر روز صبح قرآن را می‌خوانم تا به آرامش روحی دست یابم و افکارم را متمرکز کنم.
3. بسیاری از افراد سعی می‌کنند معانی عمیق آیات قرآن را در زندگی خود به کار ببرند.