کلمه "قصه‌پردازی" یک ترکیب است که از دو بخش تشکیل شده است: "قصه" و "پردازی". در اینجا به چند نکته در مورد قواعد فارسی و نگارشی این کلمه اشاره می‌کنم:

1. زبان‌شناسی و ساختار کلمه:

   • "قصه" به معنای داستان و روایت است.
   • "پردازی" به معنای ساختن و روایت کردن می‌باشد. در اینجا به شکل فعلی و هنری به کار رفته است.

2. نویسه‌برداری:

   • این کلمه با نماد "ـ" بین دو جزء آن نوشته می‌شود. این نماد نشان‌دهنده ی ارتباط معنایی و ساختاری بین دو جزء است.

3. نحوه استفاده در متن:

   • "قصه‌پردازی" به عنوان یک اسم در جملات به کار می‌رود. مثلاً: "وی در زمینه قصه‌پردازی بسیار موفق بوده است."
   • همچنین می‌توان در کاربردهای توصیفی آن را به کار برد: "قصه‌پردازی ایرانی دارای تاریخچه‌ای غنی است."

4. آوردن به‌کاربردهای دیگر:

   • می‌توان از این کلمه در ترکیبات دیگر نیز استفاده کرد، مانند "قصه‌پرداز" (فردی که قصه می‌سازد و روایت می‌کند).
5. قوانین نگارشی:
   • در نوشتار رسمی، لازم است عنوان و جملات به دقت و با رعایت قواعد نگارشی، به‌ویژه نقطه‌گذاری و شماره‌گذاری، بیمه شوند.

با رعایت این نکات، می‌توان به شکل صحیح و مؤثر از کلمه "قصه‌پردازی" در نوشتارهای فارسی استفاده کرد.

1. قصه‌پردازی یکی از هنرهای قدیمی است که همواره انسان‌ها را به دنیای تخیل می‌برد.
2. در کلاس ادبیات، معلم ما به ما یاد داد که چگونه قصه‌پردازی کنیم و داستان‌های جذاب خلق کنیم.
3. او به عنوان یک نویسنده حرفه‌ای، به خاطر مهارت‌های بی‌نظیرش در قصه‌پردازی، مورد تحسین قرار می‌گیرد.