کلمه "قضاوت" در زبان فارسی به معنی انجام داوری یا بررسی و تصمیم‌گیری در مورد یک موضوع یا مسئله است. در اینجا به برخی از قواعد مربوط به استفاده از این کلمه و نگارش آن اشاره می‌کنیم:

1. نحو (ساختار جملات):

   • "قضاوت" معمولاً به عنوان اسم و فعل معمولی در جملات استفاده می‌شود. به عنوان مثال:
     • "قضاوت او درباره این موضوع نادرست بود."
     • "قضاوت کردن در مورد دیگران کار آسانی نیست."

2. تلفظ:

   • این کلمه با تاکید بر سیلاب اول تلفظ می‌شود: "قَضاوَت".

3. جمع و مفرد:

   • "قضاوت" در حالت مفرد به کار می‌رود و جمع آن "قضاوت‌ها" است.

4. صفت و قید:

   • می‌توان از "قضاوت" به عنوان مصدر استفاده کرد: "قضاوت عادلانه".

5. نقطه‌گذاری:

   • در جملاتی که "قضاوت" به عنوان اسم موضوع استفاده می‌شود، باید توجه داشت که پس از آن باید به موضوعات دیگر جملات پیوسته و جمله به درستی کامل شود.

6. استفاده در متون رسمی و غیررسمی:

   • "قضاوت" می‌تواند در متون حقوقی، علمی و عمومی مورد استفاده قرار گیرد.
7. اختلاف معنایی:
   • در بعضی از متون، به جای "قضاوت"، ممکن است کلمات مشابهی مانند "داوری" یا "بررسی" نیز به کار برود، اما هرکدام ممکن است بار معنایی خاص خود را داشته باشند.

توجه به این نکات می‌تواند به نگارش صحیح و مناسب کلمه "قضاوت" در متون فارسی کمک کند.

1. قضاوت درست در مورد دیگران نیاز به شناخت دقیق از شخصیت و رفتار آنها دارد.
2. بسیاری از مردم بدون داشتن اطلاعات کافی، به سرعت قضاوت می‌کنند و این می‌تواند باعث سوءتفاهم‌های بزرگ شود.
3. قضاوت نکردن درباره دیگران یکی از ویژگی‌های افراد باهوش و با理解 عمیق است.