کتبه

"کتبه" به معنای نوشته یا متنی است که بر روی یک سطح، معمولاً سنگ یا چوب یا فلز، حکاکی شده است. در فارسی، برای استفاده صحیح از "کتبه" و نگارش صحیح آن می‌توان به نکات زیر توجه کرد:

1. نحوه استفاده:

   • "کتبه" معمولاً به عنوان اسم و به معنای نوشته یا متن مورد استفاده قرار می‌گیرد. می‌توانید از آن در جملاتی مانند "کتبه‌های باستانی مهمی در این منطقه پیدا شده است" استفاده کنید.

2. تطابق با جملات:

   • در جمله‌سازی باید توجه داشت که "کتبه" با کلمات دیگر از نظر جنس و تعداد هماهنگ باشد. به عنوان مثال: "کتبه‌های باستانی" و "این کتبه".

3. نکات نگارشی:

   • در نوشتن کلمه "کتبه" باید به املای صحیح آن توجه کنید. این کلمه به صورت «کتبه» و با حرف "ب" نوشته می‌شود.
   • در متون رسمی و ادبی، نوشتار باید دارای انسجام و وضوح باشد. بنابراین از به کار بردن کلمات غیرضروری و تکراری خودداری کنید و سعی کنید جملات به صورت روان و قابل فهم باشند.

4. ترکیبات:

   • همچنین "کتبه" می‌تواند در ترکیب با دیگر کلمات به کار برود. به عنوان مثال: "کتبه تاریخی"، "کتبه سنگی".
5. پانویس و ارجاع:
   • اگر در متنی علمی یا تحقیقاتی از "کتبه" استفاده می‌شود، ممکن است نیاز به اشاره به منابع یا پانویس باشد، به ویژه در مورد کتبه‌های خاص یا معتبر.

به طور کلی، رعایت قواعد نگارشی و توجه به املای صحیح کلمات در نوشتارهای رسمی و غیررسمی بسیار مهم است.

1. در بالای در ورودی خانه، یک کتبه زیبا نصب شده بود که نام خانواده را به زیبایی حکاکی کرده بود.
2. این کتبه تاریخی که در موزه نگهداری می‌شود، اطلاعاتی ارزشمند دربارهٔ فرهنگ و هنر دوران گذشته را به ما ارائه می‌دهد.
3. هنرمند با دقت و ظرافت، کتبه‌ای سنگی از اشعار شاعران بزرگ را بر روی دیوار باغ حک کرد.