کشورداری

کلمه "کشورداری" از دو بخش "کشور" و "داری" تشکیل شده است. در اینجا به بررسی قواعد فارسی و نگارشی مرتبط با این کلمه می‌پردازیم:

1. ترکیب لفظی: کلمه "کشورداری" به معنای داشتن کشور یا اداره کشور است. ترکیب این دو بخش به‌طور صحیح و معنی‌دار در زبان فارسی انجام شده است.

2. علامت جداسازی: اگر نیاز به استفاده از این کلمه در جملات وجود داشته باشد، معمولاً نیازی به استفاده از علامت جداسازی (مانند ویرگول) نیست، مگر اینکه در جمله‌های پیچیده‌تری که چندین بخش داشته باشند، نیاز به روشن‌سازی باشد.

3. صرف و نحوه‌ کاربرد: "کشورداری" معمولاً به‌عنوان یک اسم مورد استفاده قرار می‌گیرد و می‌توان آن را در جملات به اشکال مختلف به کار برد. مثلاً: "کشورداری نیازمند هنر مدیریت و تدبیر است."

4. هم‌نشینی با واژه‌ها: این کلمه معمولاً با دیگر واژه‌ها ترکیب می‌شود. به عنوان مثال: "کشورداری مؤثر"، "مهارت‌های کشورداری"، و غیره.

5. غلط‌های نوشتاری: باید توجه داشت که این کلمه را نباید به‌صورت "کشور داری" نوشت، زیرا از لحاظ نگارشی نادرست است و باید به‌صورت واحد (کشورداری) نوشته شود.

در نهایت، استفاده صحیح و به‌جا از این کلمه و رعایت قواعد کلی نگارشی به درک بهتر مطلب کمک می‌کند.

1. کشورداری نیازمند دانش اقتصادی و اجتماعی عمیق است تا بتوان به بهترین نحو به رفاه مردم خدمت کرد.
2. در کلاس درس، معلم درباره اهمیت کشورداری و تأثیر آن بر توسعه پایدار کشورها صحبت کرد.
3. کشورداری موفق مستلزم همکاری و همفکری همه اقشار جامعه است تا تصمیمات بهتری برای آینده کشور اتخاذ شود.