گاهنامه

کلمه "گاهنامه" در زبان فارسی به معنای نشریه‌ای است که به صورت دوره‌ای منتشر می‌شود. در زیر به برخی از قواعد نگارشی و گرامری مرتبط با این کلمه اشاره می‌شود:

1. نحوه‌ی نوشتار: کلمه "گاهنامه" باید به صورت واحد و بدون فاصله یا جدا کردن حروف تایپ شود.

2. تلفظ: تلفظ این کلمه به صورت "gah-nâmeh" است و اعراب‌گذاری آن به صورت "گاهنامه" می‌باشد.

3. توافق با دیگر واژه‌ها: در متون، این کلمه معمولاً به عنوان یک اسم جمع یا مفرد به کار می‌رود و می‌تواند به عنوان فاعل یا مفعول به کار گرفته شود. مثلاً: "گاهنامه‌های معتبر را مطالعه کنید."

4. ایجاد ترکیب: گاهنامه می‌تواند با دیگر کلمات ترکیب شود و واژه‌های جدیدی ایجاد کند. مثلاً: "گاهنامه علمی"، "گاهنامه ادبی" و غیره.

5. استفاده از علامت‌ها: در نوشته‌های رسمی، بهتر است برای نام‌های خاص مانند "گاهنامه" از علامت‌های نگارشی (مانند ویرگول و نقطه) به درستی استفاده شود.

6. جمع بستن: برای جمع بستن گاهنامه، می‌توان از "گاهنامه‌ها" استفاده کرد.

7. سازگاری با فعل: در جملات، فعل‌ها باید با موضوع سازگار باشند. به عنوان مثال: "گاهنامه منتشر شد."

این نکات می‌توانند به نگارش صحیح و موثر در استفاده از کلمه "گاهنامه" کمک کنند.

1. هر هفته در گاهنامه‌ی محلی، مقالات جالبی درباره‌ی فرهنگ و تاریخ شهر منتشر می‌شود.
2. او به تازگی عضوی از هیئت تحریریه‌ی گاهنامه‌ی دانشگاه شده و از نوشتن مقالات علمی لذت می‌برد.
3. گاهنامه‌ی ادبی که هر ماه منتشر می‌شود، شامل اشعار و داستان‌های نویسندگان جوان است.