گرده‌بان

واژه "گرده‌بان" از ترکیب دو جزء "گرده" و "بان" تشکیل شده است. در زبان فارسی، قواعد و نکات نگارشی خاصی برای استفاده از چنین واژه‌هایی وجود دارد. در زیر به برخی از این نکات اشاره می‌شود:

1. فاصله در نوشتن: کلمات مرکب که از دو جزء تشکیل شده‌اند، معمولاً با یک خط تیره (‌) به هم متصل می‌شوند. در مورد "گرده‌بان" این قاعده رعایت شده است.

2. نوع واژه: "گرده‌بان" به معنای شخصی است که گرده (دانه‌های گرده‌ای که در گرده‌افشانی گیاهان نقش دارند) را حمل می‌کند یا نگهداری می‌کند. این موضوع به حوزه علم گیاه‌شناسی و زراعت مرتبط است.

3. نقش دستوری: واژه "گرده‌بان" معمولاً به عنوان اسم به کار می‌رود و می‌تواند به عنوان فاعل، مفعول و ... در جملات به کار برود.

4. صرف و نحوه‌ی تلفظ: این کلمه در جملات به صورت "گرده‌بان" تلفظ می‌شود و به صرف (تغییر فرم) آن در زمان‌ها و حالت‌های مختلف نیاز نیست، چرا که خودش یک اسم خاص و مستقل است.

5. استفاده درست در جملات: برای مثال:
   • "گرده‌بان‌ها در بهار فعالیت زیادی دارند."
   • "این گرده‌بان به گرده‌افشانی گیاهان کمک می‌کند."

این نکات می‌توانند به درک و استفاده بهتر از واژه "گرده‌بان" کمک کنند.

1. گرده‌بان در زبان فارسی به معنای فردی است که نقش نگهبانی و محافظت از دارایی‌ها و امنیت محیط را بر عهده دارد.
2. در محفل ادبی، گرده‌بان باید به دقت از حس و حال شعر حافظ مراقبت کند تا معنای عمیق آن انتقال یابد.
3. روزی گرده‌بان در بیمارستان، شاهد شجاعت و فداکاری پزشکان در نجات جان بیماران بود و از این موضوع الهام گرفت.