گوسفنددار

کلمه "گوسفنددار" در زبان فارسی به صورت ترکیبی از دو بخش "گوسفند" و "دار" ساخته شده است. در اینجا چند نکته درباره قواعد فارسی و نگارشی این کلمه و کلمات مشابه آن آورده شده است:

1. ترکیب‌های اسم: "گوسفنددار" یک کلمه مرکب است که از هم ترکیب شده‌اند. در فارسی، ترکیب‌های اسم معمولاً به همین صورت ساخته می‌شوند و به یک مفهوم واحد اشاره می‌کنند.

2. نوشتار: این کلمه باید به صورت چسبیده و بدون فاصله نوشته شود، زیرا ترکیب آن به یک معنا اشاره دارد.

3. معنی: "گوسفنددار" به معنای کسی است که گوسفند دارد یا پرورش می‌دهد. در واقع، این لغت به شغل یا فعالیت مربوط به نگهداری و پرورش گوسفند اشاره دارد.

4. قواعد صرف و نحو: در جملات می‌توان از این واژه به عنوان اسم استفاده کرد و بسته به موقعیت آن، می‌توان اندازه‌های کسری، اضافی و ... را به کار برد.

5. قافیه و وزن: اگر در شعر یا نثر به کار رود، باید به قافیه و وزن آن توجه شود. این کلمه می‌تواند در شعرهای فارسی به عنوان قافیه یا معانی همراه با آن استفاده شود.

با رعایت این قواعد می‌توان از کلمه "گوسفنددار" به درستی در نوشتار و گفتار استفاده کرد.

1. گوسفنددار در فصل بهار به چراگاه می‌برد تا گوسفندها از چمن تازه تغذیه کنند.
2. مهارت‌های گوسفنددار در هدایت و مراقبت از گوسفندها باعث شده است که او در این کار شناخته شده باشد.
3. هر سال در جشن برداشت محصولات، گوسفنددار محل، گوشت تازه و پشم گوسفندهایش را به حاضران عرضه می‌کند.