گوشت‌تلخ

کلمه "گوشت‌تلخ" به عنوان یک ترکیب، برای بیان یک ویژگی خاص از گوشت به کار می‌رود. اما برای درست‌نویسی و استفاده از آن در متن، باید به برخی نکات نگارشی و قواعد فارسی توجه کرد:

1. فاصله‌گذاری: در ترکیب‌های وصفی همچون "گوشت‌تلخ"، بهتر است که از فاصله‌های درست میان کلمات استفاده شود. در این مورد، بین "گوشت" و "تلخ" باید یک "رسانه" (علامت "-") قرار بگیرد، که نشان‌دهنده‌ی ارتباط نزدیک آن‌ها است.

2. صفت و موصوف: در این ترکیب، "گوشت" به عنوان موصوف و "تلخ" به عنوان صفت عمل می‌کند. بنابراین، باید به این نکته توجه کرد که صفت بعد از موصوف قرار می‌گیرد و به آن ویژگی می‌بخشد.

3. معنی و کاربرد: اگر چه عنوان "گوشت‌تلخ" ممکن است در زبان محاوره قابل استفاده باشد، بهتر است در نوشتار رسمی‌تری مانند مقالات یا کتاب‌ها از آن با احتیاط استفاده شود و در صورت لزوم، توضیحات بیشتری در مورد آن ارائه شود.

4. جملات مرتبط: هنگام استفاده از "گوشت‌تلخ"، توصیه می‌شود از جمله‌های واضح و روشن استفاده کنید تا مفهوم به درستی منتقل شود. مثلاً: "این نوع گوشت‌تلخ برای برخی از افراد خوشمزه نیست."

در کل، توجه به قواعد نگارشی و استفاده صحیح از ترکیب‌ها می‌تواند به وضوح متن کمک کند.

1. وقتی به رستوران رفتیم، متوجه شدم که گوشت‌ تلخ مرغ را به درستی طبخ نکرده‌اند و طعم آن غیرقابل‌تحمل بود.
2. سرآشپز گفت که اگر گوشت‌ تلخ باشد، می‌توان با افزودن ادویه‌جات خاص، طعم آن را بهبود بخشید.
3. ناگهان احساس کردم که بخشی از غذا گوشت‌ تلخی دارد و تصمیم گرفتم دیگر آن را نخورم.