لدغه

کلمه "لدغه" به عنوان یک کلمه‌ی مقداری غیررسمی، گاهی در محاوره و زبان گفتاری به کار می‌رود. در زبان فارسی معیار، این کلمه معمولاً به معنای "لکنت" یا "سکته" در بیان است، اما بیشتر در گفتار عامیانه استفاده می‌شود و در نوشتار رسمی نادر است.

قواعد نگارشی و نحوه‌ی صحیح استفاده از این کلمه به شرح زیر است:

1. تلفظ صحیح: باید توجه داشته باشید که تلفظ این کلمه برای مخاطبان مهم است. به همین دلیل، بهتر است از دیکشنری‌های معتبر استفاده کنید تا تلفظ درست آن را بیابید.

2. استفاده در متن: در متون رسمی از کلمات جایگزین و مناسب‌تری استفاده کنید. مثلاً به جای "لدغه"، می‌توانید از واژه‌هایی مانند "لکنت زبان" یا "سکته" استفاده کنید.

3. توجه به بافت جمله: اگر این کلمه به طور خاص در گفتار یا متون عامیانه استفاده می‌شود، باید به بافت و زمینه‌ی جمله توجه کرد تا وضوح و مفهوم آن حفظ شود.

4. انصراف از اختصارات: در متون ادبی و رسمی، بهتر است از اختصارات پرهیز شود و کلمات به طور کامل نوشته شوند.

در نهایت، در نگارش و گفتار رسمی بهتر است از کلمات و عبارات استاندارد و شناخته‌شده استفاده کنید تا پیام به وضوح منتقل شود.

1. در مهمانی شب گذشته، همه با لدغه‌ای خنده‌دار سعی کردند یکدیگر را بخندانند.
2. او همیشه با لدغه‌های خود جو را شاداب می‌کند و همه را به خنده می‌اندازد.
3. لدغه‌ای که او درباره‌ی سفرش تعریف کرد، باعث شد تا تمام جمع از دلخوشی به خنده بیفتند.