لوندانه

کلمه "لوندانه" از واژه "لوند" به همراه پسوند "-انه" تشکیل شده است. "لوند" در زبان فارسی به معنای ناز و ادا و همچنین به نوعی رفتار با ناز است. پسوند "-انه" در اینجا به حالت و صفت دلالت دارد و به معنای "به شیوه یا در قالب" است.

قواعد فارسی و نگارشی مرتبط با "لوندانه":

1. نحوهٔ ترکیب:

   • "لوندانه" به صورت یک کلمهٔ وصفی استفاده می‌شود که ویژگی خاصی را توصیف می‌کند. برای نمونه، می‌توان از آن در جملاتی مانند "او به لوندانه رفتار می‌کرد" استفاده کرد.

2. استفاده در جملات:

   • می‌توان از این کلمه در توصیف رفتار یا قیافهٔ فردی بهره برد. به عنوان مثال: "لباس او بسیار لوندانه بود."

3. همخوانی:

   • این کلمه معمولاً به عنوان صفت در کنار اسم‌ها به کار می‌رود و باید با اسم همخوانی داشته باشد. مثلاً "حرکت لوندانه" یا "نگاه لوندانه".

4. قواعد نگارشی:

   • در نگارش رسمی، باید به استفاده صحیح از کلمه توجه شود و آن را در متن به درستی و به جا به کار ببرید.
5. پرهیز از استفاده‌های نادرست:
   • در نگارش خود از به کار بردن این کلمه در زمینه‌های غیررسمی و غیرمناسب خودداری کنید تا میزان احترام و بار معنایی این واژه حفظ شود.

نتیجه‌گیری:

کلمه "لوندانه" به لحاظ معنایی و کاربردی، بار مثبت و توصیفی دارد و در زمینه‌های مختلف می‌تواند به توصیف جلوه‌ها و ویژگی‌های خاص کمک کند. در استفاده از آن رعایت موارد نگارشی و تطابق با زمینهٔ کلام الزامی است.

1. او لوندانه در جمع دوستانش ظاهر شد و همه را تحت تاثیر قرار داد.
2. رفتار لوندانه‌اش در مهمانی باعث شد که همه نگاه‌ها به او جلب شود.
3. بچه‌ها با حرکات لوندانه خود، فضای بازی را شاداب‌تر کردند.